ลั่วชิงยวนตัวแข็งทื่อ พร้อมมองเขาด้วยความตกตะลึง
นางเห็นดวงตาแดงก่ำของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใย
เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้น “ขอบคุณที่เหนื่อยนะ”
การที่จะรู้สาเหตุและอาการของเขาคงต้องใช้ความพยายามมากทีเดียว
ลั่วชิงยวนจับมือเขาแน่น แล้วมองด้วยสายตาแน่วแน่ “หม่อมฉันจะหาทางแก้ไขให้ได้เพคะ”
“ท่านรอหม่อมฉันอีกหน่อยเถิด”
ฟู่เฉินหวนพยักหน้า “อืม”
มุมปากของลั่วชิงยวนเผยรอยยิ้มอ่อนโยน
รู้สึกดีใจที่คราวนี้เขามิไล่นางไป
“ท่านมิไล่หม่อมฉันไปแล้วหรือเพคะ?”
ฟู่เฉินหวนมองนางด้วยสายตาซับซ้อน แล้วหัวเราะเบา ๆ “หากข้าไล่เจ้าไป แล้วเจ้าจะไปหรือ?”
“ต่อไปนี้เจ้าอยากทำอะไรก็ทำเถิด”
“ตามใจเจ้า”
ลั่วชิงยวนเลิกคิ้วพูด “เช่นนั้นก็ตกลงกันแล้วนะเพคะ”
จู่ ๆ รถม้าก็หยุดลง
ทำให้ทั้งสองคนสะดุ้ง
“เกิดอะไรขึ้น?” ลั่วชิงยวนเปิดม่านขึ้นแล้วมองออกไป
กลับเห็นเงาร่างในชุดคลุมดำยืนขวางอยู่หน้ารถม้า
ใบหน้าครึ่งซีกที่คุ้นเคยนั่น
เหยียนหน่ายซิน
ในตลาดที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน เหยียนหน่ายซินกล้าหาญจริง ๆ
นางขึ้นมาบนรถม้า
“ว่าอย่างไร? จะร่วมมือกับข้าหรือไม่?” เหยียนหน่ายซินถามด้วยรอยยิ้ม
ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วมองนาง “เจ้ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นหรือ?”
เหยียนหน่ายซินหัวเราะ “ข้ารู้ว่าลั่วเยวี่ยอิงอยู่กับไทเฮา”
นางหันไปมองฟู่เฉินหวนแล้วพูดว่า “ท่านอยากช่วยสตรีที่ท่านรัก ตอนนี้มีวิธีเดียวเท่านั้น!”
“แต่งงานกับคนตระกูลเหยียน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...