ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1065

ครั้นรถม้าเคลื่อนมาถึงเบื้องหน้าตำหนักอ๋องผู้สำเร็จราชการ

จากนั้นก็หยุดลง

“เจ้าคิดจะร่วมมือกับคนผิดแล้ว”

น้ำเสียงทุ้มเอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นมือไปจับมือของลั่วชิงยวนลงจากรถม้า

ทั้งสองก้าวเดินเคียงคู่กันกลับเข้าตำหนัก

ทิ้งให้เหยียนหน่ายซินนั่งขบคิดด้วยความขุ่นเคืองอยู่ในรถม้า

'เป็นไปมิได้ที่ฟู่เฉินหวนจะมิคิดอยากเป็นจักรพรรดิ!'

ลั่วชิงยวนถูกฟู่เฉินหวนจูงมือพากลับเข้ามาในตำหนัก

นางอดมิได้ที่จะเอ่ยขึ้น “บางทีเหยียนหน่ายซินอาจช่วยเหลือเราได้จริง ๆ นะเพคะ”

“หากมิใช่หนทางสุดท้าย ข้าจะมิร่วมมือกับนางเด็ดขาด” ฟู่เฉินหวนกล่าว ดวงตาคมกริบฉายแววลึกล้ำ

ยิ่งไปกว่านั้นคือ ในเวลานี้ยังมีใครที่สามารถใช้ประโยชน์ได้อีก

ลั่วชิงยวนคิดที่จะกลับไปค้นคว้าเพิ่มเติม แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นฟู่เฉินหวนมุ่งหน้าไปยังเรือนทักษิณา

หัวใจของนางเต้นรัว

ฟู่เฉินหวนคิดจะทำอะไร

นางรีบสาวเท้าตามไปทันที

และแล้วสิ่งที่นางกังวลก็เกิดขึ้น ฟู่เฉินหวนสั่งให้เซียวชูจับตัวฟู่อวิ๋นโจวแล้วมัดตรึงไว้ให้แน่นหนา

ลั่วชิงยวนรีบพุ่งตัวเข้าไปขวาง “ฟู่เฉินหวน ท่านคิดจะทำอะไร?”

“หากไทเฮาแยแสชีวิตของเขาจริง พระนางคงมิยื่นข้อเสนอเอาชีวิตหม่อมฉันเข้าแลกหรอกเพคะ”

ดวงตาของฟู่เฉินหวนเย็นชา “นั่นเป็นเพราะไทเฮายังมิเห็นสภาพอันน่าเวทนาของเขา”

“ลูกในไส้แท้ ๆ ไยจะมิแยแส!”

ฟู่เฉินหวนออกคำสั่งกับเซียวชู “พาตัวไป!”

ลั่วชิงยวนรีบขวางเซียวชูไว้ทันที “มิได้! ต้องมีวิธีอื่น ท่านจะทำร้ายผู้บริสุทธิ์มิได้”

ฟู่อวิ๋นโจวถูกจับเป็นตัวประกันก็น่าสงสารมากพอแล้ว จะเอาเขาไปแลกกับลั่วเยวี่ยอิงได้อย่างไร ลั่วเยวี่ยอิงมิคู่ควร

ฟู่เฉินหวนเห็นท่าทางร้อนใจของนาง จึงคว้ามือของนางแล้วจูงออกไปจากลานเรือน

“เป็นอะไรนักหนา? เจ้าสงสารนักหรือ?” ฟู่เฉินหวนจ้องมองนางด้วยแววตาเจ็บปวดและโกรธเกรี้ยว

เมื่อใดก็ตามที่เป็นเรื่องของลั่วชิงยวนกับฟู่อวิ๋นโจว ฟู่เฉินหวนก็มักจะโกรธจนแทบคลุ้มคลั่ง

ลั่วชิงยวนยกมือขึ้นคล้องคอของเขา แล้วเขย่งปลายเท้าขึ้นจรดริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบา