ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1067

ไทเฮาจ้องมองสมุดเล่มเล็กในมือของลั่วชิงยวน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เจ๋อเฉิงเป็นคนรับใช้ที่ภักดีของตัวข้า เขาไม่มีทางทิ้งหลักฐานใดๆ เหลืออยู่หรอก”

“เจ้าคิดจะหลอกตัวข้าหรึ? ถือว่ายังอ่อนประสบการณ์นัก”

ลั่วชิงยวนกัดฟันพูด “เซิ่งไป่ชวนเป็นโอรสของท่าน นี่คือความจริงมิใช่หรือเพคะ? รวมกับเนื้อหาในสมุดเล่มนี้ก็เพียงพอที่จะตัดสินโทษท่านได้แล้ว”

“ท่านจะมิยอมปล่อยจริงหรือเพคะ?”

ดวงตาของไทเฮาเย็นชาขณะพูดอย่างเรียบเฉย “มิปล่อย!”

ขณะนั้นลั่วชิงยวนเห็นความโกรธแค้นในดวงตาของไทเฮา

นางจะสังหารเซิ่งไป่ชวนเพื่อทำลายหลักฐานหรือ?

แผ่นหลังของลั่วชิงยวนเย็นวาบ

แท้จริงแล้วท่านอาเจ๋อเฉิงถูกหลอกใช้ประโยชน์จนตัวตาย

ไทเฮามิได้มีความรักความผูกพันกับเขาเลย มิสนใจชีวิตของบุตรชายที่เกิดกับเขาด้วยซ้ำ

“เพคะ ท่านมิสนพระทัยเซิ่งไป่ชวน แต่แล้วฟู่อวิ๋นโจวเล่าเพคะ?”

“อย่างน้อยก็ต้องมีโอรสที่ท่านทรงห่วงใยสักคนกระมัง”

“ไทเฮาอย่าเพิ่งรีบตอบ ขอท่านโปรดไตร่ตรองให้ดีก่อนเพคะ”

กล่าวจบ ลั่วชิงยวนก็หันหลังจากไปด้วยความโกรธ

หลังจากที่ลั่วชิงยวนออกจากห้องไปแล้ว ไทเฮาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกโดยมิรู้ตัว

หลังจากที่ลั่วชิงยวนออกจากวังไปแล้วก็แยกทางกับเซิ่งไป่ชวน

นางทำเช่นนี้เพื่อทดสอบไทเฮา หากสำเร็จก็จะทำให้ไทเฮาปล่อยตัวลั่วเยวี่ยอิง

ทว่าหากมิสำเร็จ นางก็จะมิเปิดเผยเรื่องนี้จริง ๆ

เพราะนางได้สัญญากับท่านอาเจ๋อเฉิงไว้แล้ว

ว่าจะมิเปิดเผยตัวตนของเซิ่งไป่ชวน

มิคาดคิดว่านางจะได้พบกับเหยียนหน่ายซินก่อนออกจากวัง

เมื่อเห็นเหยียนหน่ายซิน ลั่วชิงยวนก็ขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าเหยียนหน่ายซินจะมาหานางอีกแล้ว

“ดูเหมือนว่าการเจรจากับไทเฮาจะล้มเหลวกระมัง?” เหยียนหน่ายซินถามแล้วหัวเราะเบา ๆ

ลั่วชิงยวนมิหยุดเดิน ยังคงเดินตรงไปข้างหน้า “เจ้ามิจำเป็นต้องเข้าวังมาเพื่อเรื่องนี้หรอก”