ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1073

มือที่อยู่ใต้ชายแขนเสื้อกำแน่น

ลั่วชิงยวนมองไทเฮาด้วยสีหน้ายั่วยุ “พาตัวคนของหม่อมฉันมา หากไทเฮายังต้องการจะแก้ตัวก็อธิบายเรื่องห้องลับนี้ให้กระจ่างเสียก่อนเถิดเพคะ”

เซียวซูรีบเข้าไปช่วยพยุงลั่วเยวี่ยอิง

จักรพรรดิรีบพูดว่า “มิทราบว่าอาการของเสด็จพี่สามเป็นเช่นไรบ้าง ข้าจะไปเยี่ยมตำหนักอ๋องพร้อมกับเจ้า”

จากนั้นทุกคนก็ออกไปจากพระตำหนักโช่วสี่

ไทเฮาโกรธแค้นจนต้องระบายอารมณ์ด้วยการปาข้าวของ “ลั่วชิงยวน!”

ทุกคนพาลั่วเยวี่ยอิงกลับตำหนัก

เมื่อมาถึงประตูตำหนัก ลั่วชิงยวนเห็นเงาร่างในชุดดำแวบหนึ่งในเงามืด

จึงให้ฟู่จิ่งหานเข้าไปก่อน ส่วนนางเดินไปในความมืดเพียงลำพัง

“เจ้ากล้าช่วยลั่วเยวี่ยอิงออกมาจริง ๆ”

“ข้าประเมินเจ้าต่ำไป”

น้ำเสียงของเหยียนหน่ายซินเย็นชา แฝงไปด้วยความมิยอมแพ้

ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ “เรามิใช่พวกเดียวกัน เจ้าเลิกคิดเรื่องร่วมมือกับข้าเสียเถิด”

“ฟู่เฉินหวนให้สิ่งที่เจ้าต้องการมิได้”

เหยียนหน่ายซินยกยิ้มเย้ยหยัน “ดูเหมือนเจ้าจะยังคงถือว่าข้าเป็นคู่แข่งทางความรักอยู่ จึงได้คอยระแวงข้าเช่นนี้”

“เช่นนั้นรึ?”

ลั่วชิงยวนยกยิ้มจาง “เจ้าน่ะหรือ? ยังมิคู่ควรหรอก”

กล่าวจบ ลั่วชิงยวนก็หันหลังกลับเข้าตำหนักไป

ลั่วเยวี่ยอิงยังคงหมดสติ นางจึงให้คนพากลับไปขังไว้ในห้อง

ไทเฮาคงจะทรมานนางมิน้อย ร่างกายของนางเต็มไปด้วยรอยแผลจากแมลงกัดต่อย

แต่ก็มิถึงแก่ชีวิต

ลั่วชิงยวนกำลังจะเดินออกไป แต่ลั่วเยวี่ยอิงกลับคว้ามือของนางไว้

“ท่านอ๋องอยู่ที่ใด ข้าอยากพบท่านอ๋อง!”

“เหตุใดเป็นเจ้าที่ช่วยข้า เหตุใดมิใช่ท่านอ๋อง!”

ลั่วชิงยวนจ้องมองนางอย่างเย็นชา “บทเรียนครั้งนี้ยังมิสาสมอีกหรือ?”

“หากเจ้าอยากมีชีวิตอยู่อย่างสุขสบายก็จงอยู่เฉย ๆ อย่าได้วุ่นวาย!”

แววตาอันเฉียบคมของนางทำให้ลั่วเยวี่ยอิงสะดุ้ง นัยน์ตานางฉายแววหวาดกลัวเล็กน้อย