ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1075

ฟู่จิ่งหลีก็อยู่ที่นั่นด้วย

ภายในห้องโถงจัดเตรียมอาหารและสุรารสเลิศไว้เรียบร้อยแล้ว เมื่อทุกคนนั่งประจำที่ แม่ทัพใหญ่ฉินก็เป็นคนแรกที่ยกจอกสุราขึ้น

“ครั้งนี้ตระกูลฉินประสบเคราะห์กรรม โชคดีที่ท่านอ๋องและพระชายาช่วยเหลือไว้จึงรอดพ้นมาได้ วันนี้กระหม่อมขอเป็นตัวแทนตระกูลฉิน แสดงความขอบพระทัยอย่างสุดซึ้งต่อท่านทั้งสองพ่ะย่ะค่ะ!”

แม่ทัพใหญ่ฉินเอ่ยด้วยความจริงใจ

ลั่วชิงยวนและฟู่เฉินหวนต่างก็ยกจอกสุราขึ้น

“แม่ทัพใหญ่ฉินขอถวายความเคารพพ่ะย่ะค่ะ”

หลังจากดื่มสุราแล้ว แม่ทัพใหญ่ฉินก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง “พระชายาทราบหรือไม่ว่าตอนนี้ตามโรงน้ำชาในเมืองหลวงต่างก็เล่าขานถึงเรื่องราวความกล้าหาญของพระชายาที่ชายแดน ช่างองอาจสง่างามยิ่งนักขอรับ!”

“ท่านโปรดเล่าให้พวกเราฟังหน่อยเถิด เพื่อเป็นแบบอย่างให้ไป๋หลี่ได้เรียนรู้ จะได้ปรับตัวเข้ากับชีวิตที่ชายแดนได้ดีขึ้นในภายหน้าขอรับ”

ลั่วชิงยวนได้ยินดังนั้นก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ชายแดนหรือ? คุณชายรองฉินจะไปชายแดนหรือ?”

ฉินไป๋หลี่พยักหน้า “ใช่แล้วขอรับ วันนี้เป็นทั้งงานเลี้ยงขอบคุณท่านอ๋องและพระชายา และเป็นงานเลี้ยงส่งข้าด้วย!”

“วันพรุ่งข้าจะออกเดินทางไปเมืองผิงหนิงแล้ว”

“สิ่งที่พี่ใหญ่ยังทำมิสำเร็จ ข้าจะเป็นคนสานต่อเอง”

ลั่วชิงยวนเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “แล้วดวงตาของท่านเล่า?”

ฉินไป๋หลี่ยิ้ม แล้วหยิบลูกแก้วหลิงหลงขึ้นมา “พูดถึงเรื่องนี้ ข้าต้องขอบคุณพระชายาขอรับ”

“ข้ามีดวงตาใหม่แล้ว”

ลั่วชิงยวนฟังแล้วก็ยิ่งงุนงง มิเข้าใจว่าหมายความว่าอย่างไร

ฟู่จิ่งหลีหัวเราะ “เรื่องนี้ต้องเล่าย้อนไปตอนที่ลูกแก้วหลิงหลงหาย ตอนนั้นลูกแก้วหลิงหลงตกลงไปในคูน้ำ ข้าเห็นเข้าจึงอยากจะลงไปหา”

“แต่คุณชายรองนี่สิ มิกลัวตาย กระโดดลงไปในน้ำทันที”

“ตอนนั้นมืดค่ำแล้ว ข้ากลัวว่าเขาจะจมน้ำตายจึงรีบวิ่งกลับไปตามคนมาช่วยงมหา แต่เขากลับงมลูกแก้วหลิงหลงขึ้นมาได้จริง ๆ”

ฉินไป๋หลี่พยักหน้า น้ำเสียงของเขาตื่นเต้นเล็กน้อย “ตอนนั้นข้าก็ใจร้อนไปหน่อย พอลงไปในน้ำได้มินานก็รู้สึกหมดแรง มองมิเห็นว่าลูกแก้วหลิงหลงอยู่ที่ไหน”

“เกือบแย่แล้วเหมือนกันขอรับ”

“แต่จู่ ๆ ก็มีแสงสว่างวาบขึ้นต่อหน้า สายตาของข้าจึงมองเห็นได้ชัดเจนขึ้นมาก”

ลั่วชิงยวนฟังแล้วก็รู้สึกประหลาดใจ

เช่นนั้นก็คงเป็นฝีมือของเวินซีหลาน

“ดูเหมือนว่าจะเป็นโชคดีในคราวเคราะห์”

ฉินเชียนหลี่พยักหน้า “ใช่ขอรับ”