ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1085

ดวงตาของฟู่อวิ๋นโจวเย็นชาดุจน้ำแข็งขณะกล่าวเสียงเรียบ “ข้าขอเตือนเจ้า จงอยู่ห่างจากลั่วชิงยวนเสีย”

เหยียนหน่ายซินอมยิ้ม จู่ ๆ ก็มีแผนการอื่นผุดขึ้นในใจ

“องค์ชายห้าโปรดปรานลั่วชิงยวนมากเลยหรือ? น่าเสียดายนัก จิตใจของนางมุ่งมั่นอยู่กับอ๋องผู้สำเร็จราชการเพียงผู้เดียว”

“องค์ชายห้าปกปิดตัวตนเช่นนี้ย่อมมีจุดประสงค์แอบแฝง เช่นนั้นแล้ว เรามาร่วมมือกันดีหรือไม่?”

“เมื่อได้อำนาจมาครอบครองแล้ว หม่อมฉันจะได้สิ่งที่ปรารถนา องค์ชายห้าก็จะได้สิ่งที่ปรารถนาเช่นกัน เห็นพ้องต้องกันหรือไม่?”

สิ่งที่นางปรารถนาก็คือตำแหน่งอันยิ่งใหญ่ที่มาพร้อมอำนาจอันสูงสุดนั่นเอง

ชีวิตของนางถูกคนอื่นควบคุมมาตั้งแต่เยาว์วัย นับแต่กำเนิด นางก็เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งของตระกูล

นางมิเต็มใจยอมแพ้

แม้จะอดทนจนถึงวันที่มารดาและบิดาสิ้นลม แต่ปีที่ดีที่สุดของนางก็โรยราไปแล้ว จะมีความหมายอะไรอีก

นางเบื่อหน่ายกับวันเวลาแห่งการอดทน ในภายภาคหน้า นางมิเพียงแต่ต้องการควบคุมชีวิตของตนเองเท่านั้น แต่ยังต้องการควบคุมชีวิตของผู้อื่นด้วย!

เพื่อลิ้มรสความสุขจากการได้ครอบครองชีวิตของผู้อื่น

ฟู่อวิ๋นโจวขมวดคิ้ว แล้วกล่าวเสียงเย็นชา “ข้ามิสนใจ”

“ไม่ ท่านจะต้องสนใจ! ท่านอดทนมาหลายปีเช่นนี้ มิรู้สึกอัดอั้นบ้างหรือ?”

“เป็นท่านที่หลงรักลั่วชิงยวนก่อน เหตุใดนางจึงต้องใช้ชีวิตอยู่กับฟู่เฉินหวนตลอดไป? ใช่หรือไม่?”

“เห็นนางกับฟู่เฉินหวนรักใคร่กัน ท่านมิรู้สึกเจ็บปวดบ้างหรือ? หม่อมฉันยังรู้สึกเจ็บปวดแทนท่านเลย!”

“ยิ่งไปกว่านั้น หากฟู่เฉินหวนกำลังใช้ประโยชน์จากนางอยู่เล่า?”

“เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าฟู่เฉินหวนรักลั่วเยวี่ยอิงเป็นอย่างมาก”

ถ้อยคำของเหยียนหน่ายซินจุดชนวนความโกรธแค้นที่ถูกกดข่มไว้มานานในใจฟู่อวิ๋นโจว “พอแล้ว!”

“ข้าขอเตือนเจ้าว่าอย่าเข้าใกล้ลั่วชิงยวนอีก หากเจ้ากล้าทำอะไรนาง ข้าจะฆ่าเจ้า!”

กล่าวจบ ฟู่อวิ๋นโจวก็กระโจนจากไปด้วยความโกรธ

แต่เหยียนหน่ายซินกลับมิโกรธ นางยกยิ้มมุมปากอย่างภาคภูมิใจ

มิคาดคิดว่า การตามติดลั่วชิงยวนมาในครั้งนี้จะมีเรื่องน่ายินดีเกิดขึ้นโดยมิคาดฝัน

คิดได้ดังนั้น นางจึงรีบตามเขาไป

ฟู่เฉินหวนและลั่วชิงยวนมิยอมร่วมมือกับนาง

แต่ฟู่อวิ๋นโจวย่อมต้องยอมรับข้อเสนอนี้แน่

เพราะนางกับเขามีหลายสิ่งอย่างที่คล้ายคลึงกัน