ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1090

เพียงครึ่งเดือนเศษที่มิได้พบกัน มหาราชาจารย์เหยียนกลับเปลี่ยนไปราวกับคนละคน

มหาราชาจารย์เหยียนจ้องมองนางอย่างมิพอใจ “พระชายาอ๋องจงดูแลตนเองเถิด!”

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลง ฟังเสียงมหาราชาจารย์เหยียนที่อ่อนแรง ดูเหมือนจะสูญเสียพลังงานมาก ถึงแม้ว่าจะถูกกระทบกระเทือนจากเหตุการณ์ล่าสุด แต่ก็มิควรจะสูญเสียมากถึงเพียงนี้

ย่อมมีสาเหตุอื่น

“ข้าหวังดี ท่านมหาราชาจารย์เหยียนมิจำเป็นต้องตอบโต้เช่นนี้”

“ข้าเห็นท่านมหาราชาจารย์เหยียนดูเหมือนจะสูญเสียกำลังภายในไปมาก และมีอาการเป็นพิษ ท่านมหาราชาจารย์เหยียนควรหาหมอที่มีฝีมือดีมารักษาเถิด”

“อย่าปล่อยให้ตัวเองล้มไปทั้ง ๆ ที่ยังมิได้ชนะแล้วกัน”

ลั่วชิงยวนยิ้มเยาะ

มหาราชาจารย์เหยียนหน้าซีด จ้องมองนางอย่างเย็นชา “มิต้องมายุ่งเรื่องของข้า!”

กล่าวจบก็สะบัดแขนเสื้ออย่างเย็นชาแล้วจากไป

ลั่วชิงยวนมองดูเงาของมหาราชาจารย์เหยียนที่รีบจากไป ในใจรู้สึกสับสน

อาการป่วยของมหาราชาจารย์เหยียนดูเหมือนจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน

กลับไปแล้วนางก็ใช้เข็มทิศอาณัติสวรรค์คำนวณอีกครั้ง

และไปดูที่บริเวณบ้านตระกูลเหยียนอีกครั้ง

ถึงแม้ว่ามหาราชาจารย์เหยียนจะมีอาการป่วยหนัก แต่โชคชะตาของตระกูลเหยียนหลังจากได้รับความเสียหายอย่างหนัก ก็ยังมิลดลงอย่างต่อเนื่อง

กลับมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นสูงด้วยซ้ำ

เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น?

กลับกลายเป็นว่าแคว้นเทียนเชวียมีการก่อกบฏ ปัจจุบันยังมิเห็นชัดเจนว่าเกิดขึ้นที่ใด

และในปัจจุบันก็หาทางออกมิพบ จึงได้แต่รอคอยการพัฒนา

การก่อกบฏในแคว้นเทียนเชวียยังมิเกิดขึ้น แต่ในตำหนักอ๋องกลับวุ่นวายเสียแล้ว

เมื่อเดินเข้าไปในบริเวณบ้านก็ได้ยินเสียงด่าทอของลั่วเยวี่ยอิง “อย่าเอาสิ่งเหล่านี้มาหลอกข้า ข้าต้องการชุดใหม่จากศาลารุ้งเมฆา ท่านอ๋องยินยอมแล้ว พวกเจ้ายังกล้าละเลยอีกรึ?”

ลั่วเยวี่ยอิงด่าทอนางรับใช้อย่างเย่อหยิ่ง

“ลั่วชิงยวน เจ้าคิดว่าเจ้ายังสามารถควบคุมความเป็นความตายของข้าได้เหมือนแต่ก่อนรึ?”

“เจ้ากล้าฆ่าข้า แล้วดูท่านอ๋องเจ็บปวดทรมานหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนใจหาย

ลั่วเยวี่ยอิงรู้เรื่องแล้ว

เดิมคิดว่ามีเพียงนางเท่านั้นที่รู้เรื่องโอสถจตุรธาตุและน้ำศักดิ์สิทธิ์ของแคว้นหลี

ตอนนี้ดูเหมือนว่า คนที่รู้เรื่องนี้คงมีมิน้อย

มือของลั่วชิงยวนบีบแน่นขึ้น ลั่วเยวี่ยอิงหายใจลำบากขึ้นเรื่อย ๆ แต่มิขอโทษ มิกลัว ดวงตายังคงเยาะเย้ย

ลั่วชิงยวนโกรธมากจึงปล่อยมือ

ลั่วเยวี่ยอิงถูกโยนลงกับพื้น แต่นางยังคงเงยหน้าขึ้นหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า... เจ้าก็รู้จักกลัวเหมือนกันด้วยสินะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าฆ่าข้ามิได้แล้ว ลั่วชิงยวน เจ้าแพ้แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”

ลั่วเยวี่ยอิงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง หัวเราะจนตาแดงก่ำ

ลั่วชิงยวนมองนางอย่างเย็นชา “ข้ามิฆ่าเจ้า เพราะเจ้ายังมีประโยชน์สำหรับการทดลองยา”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย