ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1090

เพียงครึ่งเดือนเศษที่มิได้พบกัน มหาราชาจารย์เหยียนกลับเปลี่ยนไปราวกับคนละคน

มหาราชาจารย์เหยียนจ้องมองนางอย่างมิพอใจ “พระชายาอ๋องจงดูแลตนเองเถิด!”

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลง ฟังเสียงมหาราชาจารย์เหยียนที่อ่อนแรง ดูเหมือนจะสูญเสียพลังงานมาก ถึงแม้ว่าจะถูกกระทบกระเทือนจากเหตุการณ์ล่าสุด แต่ก็มิควรจะสูญเสียมากถึงเพียงนี้

ย่อมมีสาเหตุอื่น

“ข้าหวังดี ท่านมหาราชาจารย์เหยียนมิจำเป็นต้องตอบโต้เช่นนี้”

“ข้าเห็นท่านมหาราชาจารย์เหยียนดูเหมือนจะสูญเสียกำลังภายในไปมาก และมีอาการเป็นพิษ ท่านมหาราชาจารย์เหยียนควรหาหมอที่มีฝีมือดีมารักษาเถิด”

“อย่าปล่อยให้ตัวเองล้มไปทั้ง ๆ ที่ยังมิได้ชนะแล้วกัน”

ลั่วชิงยวนยิ้มเยาะ

มหาราชาจารย์เหยียนหน้าซีด จ้องมองนางอย่างเย็นชา “มิต้องมายุ่งเรื่องของข้า!”

กล่าวจบก็สะบัดแขนเสื้ออย่างเย็นชาแล้วจากไป

ลั่วชิงยวนมองดูเงาของมหาราชาจารย์เหยียนที่รีบจากไป ในใจรู้สึกสับสน

อาการป่วยของมหาราชาจารย์เหยียนดูเหมือนจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน

กลับไปแล้วนางก็ใช้เข็มทิศอาณัติสวรรค์คำนวณอีกครั้ง

และไปดูที่บริเวณบ้านตระกูลเหยียนอีกครั้ง

ถึงแม้ว่ามหาราชาจารย์เหยียนจะมีอาการป่วยหนัก แต่โชคชะตาของตระกูลเหยียนหลังจากได้รับความเสียหายอย่างหนัก ก็ยังมิลดลงอย่างต่อเนื่อง

กลับมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นสูงด้วยซ้ำ

เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น?

กลับกลายเป็นว่าแคว้นเทียนเชวียมีการก่อกบฏ ปัจจุบันยังมิเห็นชัดเจนว่าเกิดขึ้นที่ใด

และในปัจจุบันก็หาทางออกมิพบ จึงได้แต่รอคอยการพัฒนา

การก่อกบฏในแคว้นเทียนเชวียยังมิเกิดขึ้น แต่ในตำหนักอ๋องกลับวุ่นวายเสียแล้ว

เมื่อเดินเข้าไปในบริเวณบ้านก็ได้ยินเสียงด่าทอของลั่วเยวี่ยอิง “อย่าเอาสิ่งเหล่านี้มาหลอกข้า ข้าต้องการชุดใหม่จากศาลารุ้งเมฆา ท่านอ๋องยินยอมแล้ว พวกเจ้ายังกล้าละเลยอีกรึ?”

ลั่วเยวี่ยอิงด่าทอนางรับใช้อย่างเย่อหยิ่ง