ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1093

ซ่งเชียนฉู่เช็ดมือ ก่อนจะเปิดลิ้นชักหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมา

ลั่วชิงยวนฉีกซองอ่านดู

เมื่ออ่านจบ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

ซ่งเชียนฉู่สงสัยจึงเอ่ยถาม “มีอะไรหรือ? เป็นจดหมายขอความช่วยเหลือหรือไร?”

ลั่วชิงยวนเบิกตาเล็กน้อย “เป็นจดหมายขู่”

ในจดหมายเขียนว่า ผู้เขียนรู้ว่านางแอบอ้างเป็นศิษย์สำนักเสวียนซานอวี้ซวี และต้องการให้นางร่วมมือ หากมิยอมร่วมมือ ก็จะให้ศิษย์สำนักเสวียนซานอวี้ซวีตัวจริงมาเปิดโปงความจริง

เพื่อทำลายชื่อเสียงของนาง

บอกให้ใต้หล้ารู้ว่านางเป็นเพียงสตรีที่ต้มตุ๋นหลอกลวง

ซ่งเชียนฉู่รับจดหมายมาอ่าน แล้วร้องอุทานด้วยความตกใจ “ใครกัน? ดูเหมือนจะจับตามองท่านมานานแล้ว!”

ลั่วชิงยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล

“ให้มันมาหาข้าเองเถอะ ส่วนเจ้าก็จงระมัดระวังตัวให้มาก”

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้ารับ “ข้ามิเป็นอะไรหรอก แต่ท่านต้องระวังตัวให้มาก คนผู้นี้คงจับตามองท่านมานานแล้ว ถึงได้รู้ว่าท่านมิใช่ศิษย์สำนักเสวียนซานอวี้ซวี”

นั่นเพราะเมื่อเริ่มทำนายทายทัก ลั่วชิงยวนยังไม่มีชื่อเสียง จึงใช้ชื่อศิษย์สำนักเสวียนซานอวี้ซวี

ผู้เขียนจดหมายจึงต้องรู้ว่านางปรากฏตัวในเมืองหลวงเมื่อใด

......

ค่ำคืนนั้น

ขณะที่ลั่วชิงยวนกำลังจะพักผ่อน จือเฉาก็รีบวิ่งมาแจ้ง

“พระชายา มีคนมารอท่านที่ลานหลังตำหนักเจ้าค่ะ”

ลั่วชิงยวนคิดว่าเป็นซ่งเชียนฉู่ แต่เมื่อไปถึงลานหลังวังกลับพบว่าเป็นฟู่เฉินหวน

วันนี้ฟู่เฉินหวนสวมชุดขาวสะอาด ยืนสงบนิ่งอยู่ใต้แสงจันทร์ แสงจันทร์สาดส่องลงบนร่าง เขาหันมามองหน้าลั่วชิงยวนด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

“ท่านมาที่นี่ได้อย่างไรเพคะ”

ฟู่เฉินหวนก้าวเข้ามาจับมือลั่วชิงยวน แล้วพานางออกไปทางประตูหลัง “ข้าจะพาเจ้าไปที่หนึ่ง”

ลั่วชิงยวนมิคาดคิดว่าฟู่เฉินหวนจะพานางมาที่ภัตตาคารหมื่นสุข

ตอนนี้ภัตตาคารหมื่นสุขที่ควรจะคึกคัก กลับเงียบสงบผิดปกติ

เมื่อขึ้นไปชั้นสอง ปรากฏว่าหัวหน้าพ่อครัวของภัตตาคารหมื่นสุขรออยู่แล้ว