แต่ก็เป็นเรื่องปกติที่ลั่วหรงจะไม่ยอมออกไปไหน ลั่วชิงยวนจับลั่วอวิ๋นสี่เอาไว้อย่างรวดเร็ว กัดนิ้วของนางแล้ววาดอักขระบนหน้าผากของลั่วอวิ๋นสี่อย่างรวดเร็ว ก่อนที่วิญญาณอาฆาตที่อยู่โดยรอบจะค่อย ๆหายไป
ลั่วชิงยวนใช้โอกาสนี้แกะมือของลั่วอวิ๋นสี่ และในที่สุดนางก็คลายมือออกจากลำคอของตน
รอยฝ่ามือสีเข้มที่คอทำให้ดูน่ากลัวนัก!
ลั่วหรงที่คิดว่าตนเคยเห็นลมกระโชกแรงเช่นนี้มาหลายครั้ง และไม่เคยหวาดกลัวต่อสิ่งใด ในตอนนี้กลับหน้าซีดและแทบจะสิ้นสติ
เมื่อได้เห็นบุตรสาวของตนเป็นเช่นนี้ หัวใจของนางก็แทบจะสลาย
แต่ทว่าลั่วชิงยวนยังคงสงบและนิ่งเฉย หลังจากขับไล่วิญญาณชั่วร้ายที่อยู่รอบตัวไปได้แล้ว นางก็รีบหยิบยันต์ออกมา เผาน้ำ แล้วป้อนให้ลั่วอวิ๋นสี่ดื่ม
อาการตาเหลือกและฟองในปากของนางค่อย ๆ หายไป
นางค่อย ๆ กลับมาสงบและล้มตัวลงนอนกับพื้น
“รีบพานางกลับห้องเร็วเข้า!”
ดวงตาของลั่วหรงแดงกำ และนางก็รีบเรียกคนสองสามคนให้พาลั่วอวิ๋นสี่กลับไปที่ห้องอย่างร้อนรน
ในขณะที่ลั่วหรงกำลังจะจากไป นางเหลือบมองลั่วชิงยวนอย่างลังเล "แล้วเจ้าล่ะ!"
ลั่วชิงยวนเตะโต๊ะพิธีและแท่นบูชาแล้วเอ่ยขึ้นว่า "พวกท่านไปกันก่อนเถิด เดี๋ยวข้าตามไป!"
ยามนี้ลมยังคงพัดแรง และท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เคยพร่างพราวไปด้วยดวงดาวบนฟากฟ้า บัดนี้ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆทมิฬและความมืดมิด
หากลั่วหรงบอกว่า นางไม่กลัวก็แปลว่านางกำลังโกหก สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นแปลกเกินไป!
ต้องรีบออกไปแล้ว
ลั่วชิงยวนเตะโต๊ะพิธี ก่อนที่จะได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนเซ็งแซ่เข้ามาในหู เสียงนั้นฟังไม่ได้ศัพท์ สิ่งนั้นทำให้หูของนางอื้อไป
นางคว้าธงอัญเชิญวิญญาณไว้ในมือ ทันใดนั้น สายลมกระโชกก็พัดร่างของนางจนทำให้นางล้มลงกับพื้นอย่างแรง คิ้วทั้งสองของลั่วชิงยวนขมวดมุ่นด้วยความโกรธ
“ไม่แยกแยะดีชั่ว!”
นางเปลี่ยนตำแหน่งของธงอัญเชิญวิญญาณอย่างรวดเร็วและวาดอักขระเป็นวงเล็ก ๆ จากนั้นนางก็จุดไฟให้ลุกโชนและเผาธงอัญเชิญวิญญาณลงจนหมด เสียงในหูของนางก็แหลมขึ้นและแหลมขึ้นเรื่อย ๆ เสียงนั้นทำให้คนที่ได้ฟังเสียวสันหลังวาบ
เมื่อธงอัญเชิญวิญญาณถูกไฟเผา ห้วงความมืดมิดอันไร้ขอบเขตก็ถูกฉีกออก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...