ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 111

แม่ของนางคิดจะทำอะไรบางอย่างกับนางจริง ๆ ด้วย เช่นนี้แล้วลั่วอวิ๋นสี่จะไม่หนีจากเรื่องบ้า ๆ และอันตรายถึงชีวิตไปได้อย่างไร

คำพูดเหล่านี้ทำให้ใบหน้าของลั่วหรงมืดลงเล็กน้อย มือของนางกำแขนเสื้อของตนเอาไว้โดยไม่รู้ตัว "ข้ามิได้ตั้งใจจะทำร้ายนาง!"

ลั่วชิงยวนจึงใช้โอกาสในสถานการณ์นี้เอ่ยถามออกไปว่า "ฮูหยินลั่ว ท่านต้องการที่จะอัญเชิญวิญญาณของคุณชายให้มาสิงร่างของลั่วอวิ๋นสี่ แล้วให้เขาไปพบกับมหาราชครูลั่วเพื่อแก้ไขปมที่ติดอยู่ในใจของมหาราชครูลั่วมาหลายปีแล้วใช่หรือไม่?"

เมื่อได้ยินคำถามนี้ ลั่วหรงก็ดูตกใจและมองคู่สนทนาด้วยความไม่เชื่อ "เจ้า… เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร!"

ลั่วชิงยวนรู้ตื้นลึกหนาบางถึงเพียงนี้ได้อย่างไร?!

นางเป็นใครกันแน่?

นางเป็นบุตรสาวของลั่วไห่ผิงจริง ๆ หรือ?

ลั่วชิงยวนยังคงยิ้มอย่างสงบ และการแสดงออกที่สงบของนางก็ทำให้นางดูลึกลับขึ้นมาก

“อย่างที่ข้าบอกท่าน คนผู้นั้นคงจะไปเกิดใหม่นานแล้ว ไม่เพียงแต่ท่านจะไม่อาจอัญเชิญวิญญาณของเขามาได้เท่านั้น แต่ท่านยังได้ดึงดูดบางสิ่งที่เลวร้ายเข้าไปในร่างกายของหลัวอวิ๋นสี่อีกด้วย”

ลั่วชิงยวนอธิบายสั้น ๆ ถึงสาเหตุและผลกระทบของเหตุการณ์ก่อนหน้านี้

ลั่วหรงเข้าใจในความหมายเหล่านั้นในทันที แต่ก็นับว่าตกใจไม่น้อย "นี่เจ้า... เจ้ารู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร!"

“ฮูหยินลั่ว ข้าเองไม่สะดวกจะบอกท่าน เพียงท่านโปรดรู้ไว้ว่า ข้าไม่มีประสงค์ร้ายต่อท่านก็พอแล้ว!” ลั่วชิงยวนยิ้มอย่างจริงใจ

ลั่วหรงขมวดคิ้วและยังรู้สึกตะขิดตะขวงใจอยู่ แต่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น เม็ดเหงื่อน้อย ๆ ก็ผุดขึ้นบนหน้าผากของนางจากความประมาท

ลั่วชิงยวนมีความสามารถจริง ๆ ถ้านางไม่อยู่ที่นี่ ในคืนนี้ลั่วอวิ๋นสี่ก็อาจจะไม่รอดชีวิตมาก็ได้!

"ขอบใจเจ้ามากสำหรับเรื่องในคืนนี้!"

ลั่วหรงยืนขึ้นและย่อทำความเคารพลั่วชิงยวนอย่างเคร่งขรึม

ลั่วชิงยวนตกใจและรีบพยุงนางให้ลุกขึ้น "ฮูหยิน ท่านเกรงใจเกินไปแล้ว!"

“อย่างไรเสีย ท่านก็มีศักดิ์เป็นท่านอาของข้า”

ลั่วหรงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นางไม่คิดเลยว่าลั่วชิงยวนจะเห็นนางเป็นอาของนางจริง ๆ ทั้งที่นางก็ไม่เคยปฏิบัติต่อลั่วชิงยวนดีเสียเท่าไหร่