"ที่ข้าบอกเรื่องนี้กับเจ้า เพราะหวังว่าเจ้าจะเข้าใจความคิดความอ่านของคนในครอบครัวข้า!"
"แม้ว่าเจ้าจะมาที่นี่เพื่อวิ่งเต้นเรื่องในราชสำนักให้ลั่วไห่ผิง หรืออยากจะมาเป็นตัวแทนฟื้นฟูความสัมพันธ์ระหว่างสองครอบครัว ข้าก็ขอแนะนำเจ้าว่า อย่ามัวมาเสียเวลาเลยจะดีกว่า!"
น้ำเสียงของลั่วหรงหนักแน่นเป็นพิเศษ "ครอบครัวของเราไม่มีทางยอมรับลั่วไห่ผิง!"
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เป็นเพราะเรื่องพวกนี้เอง
นางลดสายตาลงและยกยิ้มขมขื่น "ท่านอากังวลเกินไปจริง ๆ พ่อของข้า... เกลียดข้า และไม่ยอมให้ข้าไปร่วมงานฉลองวันเกิดของท่านมหาราชครูด้วยซ้ำ เขาคิดว่า การที่ข้าอ้วนและมีใบหน้าอัปลักษณ์ จะทำให้เขาต้องอับอาย นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้… ข้าอยากเข้ามาที่จวนมหาราชครูถึงขนาดนี้”
คำพูดที่ตรงไปตรงมาของนางทำให้ลั่วหรงตกใจไม่น้อย
ขณะมองไปที่ลั่วชิงยวน คิ้วของนางก็ยิ่งขมวดแน่นขึ้น "ลั่วไห่ผิงสนใจแต่ชื่อเสียงและเงินทองของตนเท่านั้น นี่แหละคือเขา!"
หลังจากเข้าใจเหตุผลแล้วลั่วหรงก็รู้สึกเห็นใจลั่วชิงยวนขึ้นเล็กน้อย
“เจ้าถึงได้ยอมออกเรือนเพื่อหลีกหนีจากท่านพ่อของเจ้าอย่างนั้นหรือ?” ลั่วหรงคาดเดาและเอ่ยถาม
ลั่วชิงยวนสะดุ้งเล็กน้อยและยิ้มอย่างขมขื่น "เจ้าค่ะ แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด ทั้งยังยากที่จะอธิบายด้วย"
ลั่วหรงพยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ไม่ต้องไปกลัวเขาหรอก! เจ้ามีสิทธิ์มาร่วมงานวันเกิดของท่านพ่อข้า! และไม่มีใครมีสิทธิ์ห้ามเจ้าด้วย!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลั่วชิงยวนก็ดีใจและรีบลุกขึ้นยืนก่อนย่อตัวทำความเคารพ "ขอบคุณเจ้าค่ะ ท่านอา"
ลั่วชิงยวนเรียกอาของนางอย่างปากหวาน และลั่วหรงก็รับฟังโดยไม่ปฏิเสธ
ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าเร่งรีบดังมาจากข้างนอก ตอนที่ประตูจะถูกเปิดออก
มีการเคลื่อนไหวของผู้คนมากมาย
ทำให้ทั้งสองตกใจและรีบวิ่งออกไปที่ประตู
จากนั้นเขาก็เห็นร่างหนึ่งวิ่งเข้าไปในห้องที่ลั่วอวิ๋นสี่อยู่
“อวิ๋นสี่!” ลั่วหรงตกใจและรีบออกไปอย่างกระตือรือร้น
ชายคนนี้เป็นบ่าวรับใช้ของจวน เขาหยิบมีดเล่มสั้นขึ้นหมายจะแทงลั่วอวิ๋นสี่ที่นอนอยู่บนเตียง
ลั่วหรงมาถึงได้ทันเวลา นางคว้าแขนของชายผู้นั้นเอาไว้แล้วโยนเขาออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...