ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1105

ดีงูที่ทำให้ฝีมือของนางเพิ่มพูนขึ้นอย่างมากนั้น นางยังคงจำได้มิลืมเลือน

น่าเสียดายที่ข้างกายซ่งเชียนฉู่มีคนผู้ทรงอานุภาพคอยคุ้มครอง นางจึงพยายามด้วยวิธีการต่างๆ แต่ก็ยังล้มเหลว

การใช้ความสัมพันธ์ระหว่างฉู่ลั่วกับซ่งเชียนฉู่อาจจะประสบความสำเร็จ แต่ฉู่ลั่วกลับดื้อดึงมิยอมร่วมมือกับนาง!

เมื่อมิสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ก็จำต้องทำลายเขาเสีย!

ลั่วชิงยวนกลับไปยังลานหลังร้าน

ซ่งเชียนฉู่ถามด้วยความสงสัยว่า “ท่านมิได้ไปแล้วหรอกหรือ? เหตุใดจึงกลับมาอีก?”

ลั่วชิงยวนทำท่าให้เงียบ

แล้วพาส่งเฉียนฉู่กลับไปยังห้อง จากนั้นบอกเล่าเรื่องราวให้ฟัง

เมื่อซ่งเชียนฉู่ฟังจบก็รีบกล่าวว่า “ดูเหมือนว่านางผู้นี้จะมิปล่อยท่านไป หรือว่าท่านจะเข้าวังไปดำรงตำแหน่งมหาปราชญ์ เมื่อมีตำแหน่งนี้แล้ว นางก็จะต้องเกรงใจบ้าง”

ลั่วชิงยวนไตร่ตรอง แล้วพูดว่า “มหาปราชญ์ อืม... ค่อยว่ากันอีกที”

จนกระทั่งล่วงเข้ายามดึก เมื่อแน่ใจแล้วว่าลั่วฉิงจากไปแล้ว ลั่วชิงยวนจึงกลับตำหนักอ๋องอย่างเงียบเชียบ

เมื่อกลับแล้วก็ถูกหล่างมู่ขวางทาง “พี่หญิง ท่านไปที่ใดมาขอรับ? ฟู่เฉินหวนมาหาท่านตอนค่ำ”

“แล้วเจ้าบอกเขาว่าอย่างไร?”

“ข้าบอกว่าพิษบาดแผลของท่านกำเริบ กินยาเสร็จแล้วก็หลับไป”

ลั่วชิงยวนหัวเราะ แล้วตบไหล่เขา “ทำได้ดี”

“ต่อไปนี้หากข้ามิอยู่ตอนค่ำ เจ้าก็ตอบเขาเช่นนี้แหละ!”

หล่างมู่มิเต็มใจ “แต่ข้าอยากไปกับพี่หญิงด้วย ท่านแอบทำอะไรที่ปิดบังทุกคนอยู่กันแน่ขอรับ”

“ประเดี๋ยวเจ้าจะรู้เอง!”

คาดว่าตำแหน่งนี้คงจะปกปิดมิได้นานแล้ว

......

ต่อมาหลายวัน ลั่วชิงยวนไปที่ร้านเป็นประจำ

และแล้ววันนี้ก็มีคนจากวังหลวงมาหา

เพื่อแจ้งพระราชโองการ

ให้นางไปทำนายชะตาของแคว้นเทียนเชวียที่โถงบรรพชน หากทำนายได้ดีก็จะแต่งตั้งนางเป็นมหาปราชญ์