ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1106

ทุกคนต่างพากันเหลียวมองไปตามเสียง

แล้วเห็นนักพรตผู้สง่างามก้าวเดินเข้ามาอย่างช้าๆ

รัศมีอันบริสุทธิ์ปราศจากมลทินของโลกมนุษย์แผ่พลังอำนาจอันน่าเกรงขาม

ลั่วชิงยวนตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อเห็นเครื่องหมายบนคอเสื้อของนักพรตแล้วพูดขึ้นว่า “อาจารย์นักพรตเสวียนซาน”

เครื่องหมายบนเสื้อผ้าของศิษย์แต่ละระดับของสำนักเสวียนซานจะมีสีแตกต่างกัน

เครื่องหมายบนคอเสื้อของคนผู้นี้เป็นสีทอง มีเพียงอาจารย์นักพรตเสวียนซานเท่านั้นที่มีสิทธิ์สวมใส่

สำนักเสวียนซานที่มีระดับสูงกว่าสีม่วง ล้วนเป็นผู้ทรงคุณวุฒิ มิค่อยลงจากเขา

ใครกันที่สามารถเชิญอาจารย์นักพรตเสวียนซานมาที่นี่ได้

อาจารย์นักพรตเสวียนซานฮึดฮัด “เจ้ารู้จักข้าบ้างก็ถือว่ายังดี!”

“เจ้าดูมิเหมือนคนร้ายกาจ เหตุใดจึงแอบอ้างเป็นศิษย์ของสำนักข้า มาหลอกลวงในวังหลวงแคว้นเทียนเชวีย!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็เข้าใจทันที

นี่เป็นฝีมือของลั่วฉิง

เหล่าขุนนางและข้าราชบริพารต่างตกตะลึง

“หลอกลวงหรือ? คงมิใช่กระมัง?”

“ความสามารถในการทำนายของท่านเซียนฉู่คงมิใช่ของปลอมกระมัง?”

ผู้คนต่างเกิดความสงสัย

จักรพรรดิกล่าวว่า “ท่านนักพรต ท่านพูดเช่นนั้นได้อย่างไร!”

นักพรตเสวียนซานได้กล่าวไว้ก่อนแล้วว่าสามารถคำนวณโชคชะตาของแคว้นได้ เขาจึงอนุญาตให้มา แต่กลับดูเหมือนจะมาเพื่อทำลายฉู่ลั่วเสียมากกว่า

นักพรตแสดงความเคารพ “ฝ่าบาท เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับโชคชะตาของแคว้นเทียนเชวีย กระหม่อมจึงต้องลงมือเอง มิอาจปล่อยให้บุคคลผู้นี้อ้างชื่อของศิษย์เสวียนซาน พูดจาเพ้อเจ้อ ก่อความวุ่นวายให้แก่แผ่นดินพ่ะย่ะค่ะ!”

“เมื่อครู่เขาบอกว่าโชคชะตาของแคว้นเทียนเชวียเจริญรุ่งเรือง อุดมสมบูรณ์ เป็นคำพูดที่ไร้สาระ!”

“แคว้นเทียนเชวียกำลังจะเกิดความวุ่นวาย สงครามกำลังจะเกิดขึ้น! ขอฝ่าบาทโปรดอย่าได้ทรงเชื่อคำพูดของเขา อย่าได้เพลิดเพลินกับความสุขในปัจจุบัน! ต้องระมัดระวังอยู่เสมอพ่ะย่ะค่ะ!”