ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1123

“ระวัง!”

ทุกคนต่างพากันปิดปากปิดจมูก

ฟู่เฉินหวนรีบปกป้องลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนโบกมือพัดด้วยความระแวดระวัง แต่ก็ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น

ทันใดนั้นนางก็รู้สึกใจหาย “แย่แล้ว ลั่วฉิง!”

นางรีบวิ่งไปทางลั่วฉิง

และแล้วก็พบเพียงรอยเลือดบนพื้น

ลั่วฉิงหายตัวไปแล้ว

ซ่งเชียนฉู่ตกใจ “หนีไปแล้ว!”

ลั่วชิงยวนมองไปรอบ ๆ ผู้คนพลุกพล่าน หาตัวคนร้ายมิเจอ

“นางหนีไปเร็วถึงเพียงนั้นเองมิได้ ต้องมีคนช่วยไว้”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว “นางมีผู้สมรู้ร่วมคิดด้วยหรือ?”

ลั่วชิงยวนครุ่นคิด ลั่วฉิงมักจะอยู่คนเดียวมาตลอด ไม่มีพวกพ้อง

แต่เมื่อนึกถึงความลับที่ลั่วเยวี่ยอิงรู้ ก็มีคนคนหนึ่งที่เชื่อมโยงพวกนางเข้าด้วยกัน

“เหยียนหน่ายซิน!”

ฟู่เฉินหวนสั่งการทันที “ใครก็ได้ ไปตรวจค้นตระกูลเหยียน จับคนทั้งหมด ห้ามปล่อยให้รอดแม้แต่คนเดียว!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ฟู่เฉินหวนมิวางใจ นำกำลังออกตามล่าด้วยตัวเอง

มิอาจปล่อยให้ลั่วฉิงหนีไปได้

ส่วนลั่วชิงยวนก็พาซ่งเชียนฉู่กับเฉินเซี่ยวหานกลับไปก่อน

เมื่อเปิดเผยตัวตนแล้ว ลั่วชิงยวนก็มิต้องปลอมตัวอีก นางพาพวกเขากลับเรือน

“เชียนฉู่ การเดินทางราบรื่นหรือไม่?” ลั่วชิงยวนเห็นเฉินเซี่ยวหานดูสดใสอารมณ์ดี

เฉินเซี่ยวหานจับมือซ่งเชียนฉู่แล้วกล่าวว่า “ท่านพ่อของนางตกลงให้เราแต่งงานกันแล้ว ตอนนี้ขอเชิญท่านเซียนฉู่ช่วยเลือกวันมงคล แล้วเชิญท่านมาร่วมงานเลี้ยงฉลองด้วยนะขอรับ”

ลั่วชิงยวนได้ฟังดังนั้นก็ดีใจกับพวกเขาด้วย

“เช่นนั้นก็ดีจริง ๆ!”

ขากลับ ฟ้าก็มืดแล้ว

“วันนี้ข้ามิค้างคืน จะกลับไปคำนวณวันมงคลให้ รอข่าวจากข้าแล้วกัน”

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า “ฝากด้วยนะชิงยวน”

“มิลำบากหรอก”

จากนั้นลั่วชิงยวนก็กลับ

เมื่อเดินมาถึงปากตรอก ลั่วชิงยวนก็หันกลับไปมองข้างหลัง แล้วเห็นร่างหนึ่งยืนโดดเดี่ยวอยู่ใต้แสงจันทร์

วันนี้ฉู่จิ้งแอบตามพวกนางมาตลอด

ลั่วชิงยวนถอนหายใจ แล้วหันหลังเดินจากไป

เมื่อกลับถึงตำหนักอ๋อง ขณะที่ลั่วชิงยวนกำลังจะคำนวณวันมงคลให้ซ่งเชียนฉู่กับเฉินเซี่ยวหาน

ฟู่เฉินหวนก็กลับมา

“เป็นอย่างไรบ้างเพคะ? จับลั่วฉิงได้หรือไม่?”

ฟู่เฉินหวนหน้าเคร่งเครียดขณะส่ายหน้า