ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1126

“เมืองฉินสามารถรวบรวมกองกำลังกบฏได้สามหมื่นนาย โดยไม่มีวี่แววมาก่อน แสดงว่าทหารสามหมื่นนายนี้ก็คือชาวเมืองเมืองฉิน ตระกูลเหยียนเปลี่ยนเมืองฉินเป็นฐานที่มั่นของกองทัพแล้ว”

“ดังนั้นที่นั่นย่อมแข็งแกร่งที่สุด แม้แม่ทัพใหญ่จะมิอยู่ เมืองฉินก็ยังยากจะโจมตี”

“ควรให้ท่านอ๋องนำทัพไปปราบด้วยพระองค์เอง”

“ส่วนเป่ยตี้นั้นผู้คนกระจัดกระจายกันไปในแต่ละพื้นที่ ดูจากภูมิแคว้นแล้ว ที่นั่นน่าจะมีทหารฝีมือดีประจำการ และรอบ ๆ ล้วนเป็นที่อยู่อาศัยของชาวบ้าน เหมาะกับแม่ทัพใหญ่ที่มีไหวพริบ เชี่ยวชาญการซุ่มโจมตีแบบมิให้ตั้งตัว”

“และปกป้องชาวบ้านให้มากที่สุด”

“องค์ชายห้าเหมาะสมที่สุด”

“...”

ลั่วชิงยวนวิเคราะห์และจัดการทุกอย่าง

ขุนนางทั้งหลายต่างตกตะลึง

พวกเขามิคิดว่า สตรีคนหนึ่งจะมีความสามารถในการวางแผนการรบ มิแพ้แม่ทัพใหญ่ผู้มากประสบการณ์เลย

ฟู่เฉินหวนยืนกอดอกมองลั่วชิงยวนด้วยสายตาลึกซึ้ง

มุมปากเผยรอยยิ้มจาง

เหล่าขุนนางต่างมองลั่วชิงยวนด้วยความชื่นชม

เมื่อนางกล่าวจบ ก็มีขุนนางถามด้วยความสงสัย “แล้วซีหลิงเล่าขอรับ?”

“หากเป็นเช่นนี้ แม่ทัพใหญ่ก็ออกไปหมด ไม่มีใครไปซีหลิงเลยหรือขอรับ? คงจะมิส่งทหารองครักษ์เมืองหลวงไปกระมัง”

ทุกคนต่างสงสัย

ลั่วชิงยวนกล่าวว่า “ข้าจะไปเอง!”

“ให้ทหารม้าสามพันนายก็พอ”

สิ้นคำพูดของนาง ทุกคนก็ตกตะลึง

เงียบกริบไปทั้งท้องพระโรง

ลั่วชิงยวนมองไปรอบ ๆ แล้วถามว่า “ท่านทั้งหลายมีข้อโต้แย้งหรือไม่?”

ก่อนหน้านี้ยังถกเถียงกัน บัดนี้ต่างก็มองหน้ากัน

แล้วส่ายหน้า

“ข้าไม่มีข้อโต้แย้ง! ท่านมหาปราชญ์วางแผนได้ยอดเยี่ยม ข้าขอยอมรับขอรับ!”

“ข้าก็หาได้ข้อโต้แย้งไม่ขอรับ!”