ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1138

คนอื่น ๆ ก็เห็นแล้วเช่นกัน

ไม่มีเวลาแล้ว ทุกคนรีบวิ่งไปยังอีกฝั่ง สะพานจึงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

โชคดีที่สะพานแข็งแรง ไม่มีใครตกลงไปข้างล่าง

แต่เฉินชีกับพรรคพวกข้างหลังก็ลงมาถึงพื้นแล้ว

ลั่วชิงยวนหันไปมอง แล้วเห็นเฉินชีวิ่งมาโดยมิพาคนตามมาด้วย

นางชะงัก รู้สึกสังหรณ์ใจมิดี

แล้วก็เห็นเฉินชีถือกระบี่พิชิตมารเดินไปที่ริมสะพาน เขาแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วใช้กระบี่ฟันโซ่เส้นหนึ่ง

แคร้ง!

โซ่ขาดสะบั้น ร่วงลงไปในหุบเหว

สะพานสั่นคลอนอย่างรุนแรง

โชคดีที่ยังมีโซ่อีกเส้นยึดไว้

ทุกคนบนสะพานต่างตื่นตระหนก

เฉินชียกกระบี่พิชิตมารขึ้นเตรียมจะตัดโซ่อีกเส้น

หากโซ่ขาดอีกเส้น

สะพานจะพลิกคว่ำและทุกคนจะตกลงไป

ซ่งอวี่ร้องตะโกน “หยุดนะ! เจ้าต้องการสมุนไพร ข้าจะยกให้ทั้งหมด! ปล่อยพวกเขาไป!”

เขาจะมิยอมให้ลูกสาวและคนอื่น ๆ ต้องมาตายที่นี่!

เฉินชีหัวเราะเย็นชา “มาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้าคิดว่าข้ายังสนใจสมุนไพรพวกนั้นอีกรึ?”

กล่าวจบ เขาก็ยกกระบี่พิชิตมารฟันไปที่โซ่อีกเส้น

หากโซ่เส้นนี้ขาด

พวกเขาจะตกหน้าผาตายหมดอย่างมิต้องสงสัย!

ทุกคนใจหายวาบ

ลั่วชิงยวนมิสนใจอะไร ร้องตะโกน “เฉินชี!”

ทันทีที่คำนี้หลุดออกจากปากของนาง

เฉินชีก็หน้าซีด

ตัวแข็งทื่อ

ซ่งเชียนฉู่จับมือนาง ดวงตาฉายแววกังวล “ชิงยวน! ท่านมิต้องมาหลอกข้า!”

“ข้ามิได้หลอกพวกเจ้า มิต้องห่วง ข้ามิตายหรอก”

“เชื่อข้าสิ!”

ลั่วชิงยวนตบบ่าหล่างมู่ “จำที่พี่หญิงบอกได้หรือไม่ พี่หญิงรู้จักเขาดี เขาจะมิฆ่าพี่หญิงแน่นอน”

“เจ้าต้องช่วยพี่หญิงดูแลทุกคน เข้าใจหรือไม่?”

หล่างมู่ตาแดงก่ำ “เช่นนั้นท่านต้องกลับมานะขอรับ!”

“หากพี่หญิงสิ้นชีพ ข้าก็มิขอมีชีวิตอยู่”

ลั่วชิงยวนยิ้ม “ข้ามิตายหรอก มิต้องห่วง”

“เร็ว พวกเจ้าไปได้แล้ว”

ทุกคนลังเล แต่ก็เดินหน้าต่อ หลายคนหันกลับมามองด้วยความเป็นห่วง

ลั่วชิงยวนมองเฉินชี แล้วก้าวเท้าเข้าไปหาอย่างช้า ๆ

นางต้องการถ่วงเวลาให้พวกหล่างมู่ รอจนกว่าพวกเขาจะข้ามไปถึงฝั่งก่อน นางจึงจะลงจากสะพาน เพื่อป้องกันมิให้เฉินชีผิดคำสัญญาตัดสะพานทิ้ง

ลั่วชิงยวนเดินอย่างแช่มช้า