ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 114

มีภาพวาดแขวนอยู่บนผนังตรงทางเข้าด้านหน้า มันเป็นภาพเหตุการณ์เพลิงไหม้รุนแรง ยังประกอบไปด้วยสตรีและเด็กอยู่ในภาพนั้น ก่อนจะมีเสียงกรีดร้องดังขึ้น

พวกเขาพยายามดิ้นรนหลบหนี แต่ก็ไม่อาจหนีจากเพลิงที่โหมกระหน่ำมาได้

เมื่อหนีไม่ทัน พวกเขาจึงต้องตายในเปลวเพลิง

“น้องหญิงชิงยวน?”

เมื่อเห็นว่านางตะลึงไป ลั่วหลางหลางก็เอ่ยเรียก

จากนั้นลั่วชิงยวนก็กลับมามีสติอีกครั้ง และยิ่งมองเข้าไปใกล้มากขึ้น ภาพวาดนั้นก็แสดงให้เห็นภาพของสตรีกิริยาอ่อนโยนกำลังอุ้มเด็กเอาไว้

ผู้คนในภาพดูคล้ายจะมีชีวิตอยู่อย่างไร้กังวล

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

หลังจากที่ลั่วหลางหลางเข้าไปในห้อง ลั่วชิงยวนก็ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก ทั้งห้องเต็มไปด้วยภาพวาดที่คล้ายกัน

มีทั้งรูปเดี่ยวของสตรีและรูปเดียวของเด็กแขวนอยู่ด้วย

จะเห็นได้ว่า ภาพวาดเหล่านี้ไม่ได้ถูกวาดโดยศิลปินคนเดียวกันทั้งหมด อีกทั้งมันยังมีรูปแบบการวาดที่แตกต่างกันอีกด้วย

และแน่นอนว่าภาพวาดบุคคลเหล่านี้ถูกวาดตามคำอธิบายของมหาราชครูลั่ว นั่นก็เพราะว่าเขามีภาพวาดในลักษณะที่คล้ายคลึงกัน แต่ให้ความรู้สึกราวกับเป็นคนละคน

เกือบทั้งห้องถูกรายล้อมไปด้วยภาพบุคคลและสิ่งที่คลาแน่นอยู่ในดวงตาของนางก็คือผู้คนมากมาย ภาพที่ลั่วชิงยวนเห็นทุกภาพจะมีฉากเพลิงไหม้และเสียงกรีดร้องโหยหวนซึ่งทำให้นางได้สติขึ้น ขนแขนของนางตั้งชัน

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

แม้ว่าคนอื่นจะไม่ได้เห็นสิ่งเหล่านั้น แต่ภาพเหมือนบุคคลที่อัดแน่นไปด้วยภาพบุคคลและสีขาวดำขนาดใหญ่ก็ทำให้ทั้งห้องน่าหดหู่เป็นพิเศษ

ด้านหลังภาพเหมือนบุคคลที่แขวนอยู่ในห้อง มีชายชราผมหงอกนอนอยู่บนเก้าอี้ไม้จันทน์สีเข้ม เขานุ่งห่มเสื้อผ้าเรียบ ๆ มัดผมเป็นมวย หลวม ๆ อย่างเกียจคร้าน

ลั่วชิงยวนมองเขาอีกครั้ง มหาราชครูลั่วผู้นี้มีหน้าผากกว้างและดวงตาที่สุขสกาว เขาเป็นคนมีการศึกษาและโชคลาภ แต่ลมปราณของเขาขุ่นมัวเล็กน้อย ซึ่งคงได้รับอิทธิพลจากภาพเหมือนบุคคลเหล่านี้เป็นแน่

เมื่อได้เห็นสีหน้าของเขาก็ดูเหมือนกับว่าเขาไม่ได้มีอาการเจ็บป่วยอะไร ซึ่งนับว่าดีแล้ว

“ท่านปู่รอง” ลั่วชิงยวนก้าวไปข้างหน้าและทำความเคารพ