ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1140

หล่างมู่กับเซียวชูเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปช่วยลั่วชิงยวน แล้วพานางวิ่งหนีไป

แต่เฉินชีก็ตามมาทันอย่างรวดเร็ว กระบี่พิชิตมารคมกริบทรงพลังยากจะต้านทาน

แม้จะสามรุมหนึ่งก็ยังเอาชนะได้ยาก

แล้วคนอื่น ๆ ก็ตามมาล้อมพวกเขาไว้ได้

เฉินชีหยุดมือ มองพวกเขาอย่างสนใจ “หนีไปได้แล้วยังกลับมาหาที่ตายอีกรึ?”

“อย่าหาว่าข้าใจร้ายแล้วกัน”

ลั่วชิงยวนพยายามต่อต้าน แต่ก็รู้ว่าหนีมิพ้น

จึงลองเจรจากับเฉินชี

“ข้าจะมิหนีแล้ว เจ้าปล่อยพวกเขาไป”

เฉินชีเป็นคนบ้า หากเซียวชูกับหล่างมู่ตกไปอยู่ในมือเขาคงมีจุดจบที่น่าอนาถ

“เจ้าแน่ใจหรือว่าจะมิหนี?” เฉินชีเลิกคิ้วถาม

“ข้ารับรอง”

เฉินชีโบกมือ คนข้างล่างก็หยุด

หล่างมู่ดึงแขนลั่วชิงยวน “พี่หญิง!”

ลั่วชิงยวนตบบ่าเขา “มิต้องห่วง”

“พวกเจ้าไปก่อนเถิด”

ลั่วชิงยวนส่งสายตาให้เซียวชู

เซียวชูเข้าใจ รีบพาหล่างมู่หนีไป

“อย่ากลับมาอีก!” ลั่วชิงยวนกำชับ

หล่างมู่กัดฟันวิ่งตามเซียวชูไป

ลั่วชิงยวนหันไปหาเฉินชี “เจ้าห้ามส่งคนไปจับพวกเขา!”

เฉินชียกยิ้มเย็นชา “เหตุใดข้าต้องฟังเจ้า?”

“เจ้ามิฆ่าข้า แสดงว่าข้ามีประโยชน์กับเจ้า หากเจ้ากล้าจับพวกเขา ต่อให้ต้องตาย ข้าก็จะมิยอมให้เจ้าบรรลุเป้าหมาย” ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยสายตาเย็นชา

เฉินชีเป็นคนบ้า ทว่าหากเขายังยอมนาง แสดงว่านางต้องมีประโยชน์กับเขา

มิเช่นนั้นเขาคงไม่มีความอดทนเช่นนี้

เฉินชีหัวเราะ มองนางด้วยความสนใจ “ได้ ข้าสัญญาว่าจะมิจับพวกเขา”

เขาเดินเข้ามาใกล้ แล้วมองลงมาที่ลั่วชิงยวน “ข้ามีวิธีปราบพยศสาวงามมากมาย มิจำเป็นต้องใช้คนอื่นขู่”