ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1144

สรุปบท บทที่ 1144: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย

สรุปเนื้อหา บทที่ 1144 – ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย โดย GoodNovel

บท บทที่ 1144 ของ ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย ในหมวดนิยายโรแมนติก เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย GoodNovel อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

เมื่อวิ่งออกจากป่ามาถึงริมหน้าผา

ก็เป็นเวลาตะวันขึ้นพอดี

“เบื้องล่างนี้เป็นเหวลึก ท่านปีนขึ้นมาจากที่นี่หรือเพคะ?” ลั่วชิงยวนชะโงกหน้ามองลงไปเบื้องล่าง

ฟู่เฉินหวนดึงนางกลับมา “ระวัง”

เขาจูงมือลั่วชิงยวนไปนั่งข้างก้อนหินใหญ่ แล้วกล่าวว่า “ที่นี่ปีนขึ้นมานั้นง่าย แต่ลงไปยาก”

“หลบซ่อนอยู่ที่นี่ก่อน ประเดี๋ยวชาวแคว้นหลีพบว่าเจ้าหายไปจะต้องตามไปข้างนอก รอพวกเขาไปแล้ว เราค่อยออกไป”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า

แล้วนั่งลงเอนกายพิงฟู่เฉินหวน

มือทั้งสองกุมกันแน่น มิอาจแยกจากกัน

“หน้าผาสูงเช่นนั้น ท่านมิกลัวหรือเพคะ?”

“เจ้าอยู่ข้างบนนี้ ข้าจะกลัวสิ่งใดเล่า”

เป็นเวลารุ่งสางแล้ว ทั้งสองรอฟังความเคลื่อนไหวภายนอก รอให้ชาวแคว้นหลีถูกล่อออกไปก่อน แล้วจึงค่อยจากไป

แต่แล้วสิ่งที่พวกเขามิคาดคิดก็เกิดขึ้น

มีเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างหลัง

ทั้งสองตกใจ ลั่วชิงยวนค่อย ๆ ยื่นหน้ามองออกไป

กลับเห็นเฉินชีกำลังถือกระบี่เดินเข้ามา เขามิได้ปิดบังเสียงฝีเท้าเลยด้วยซ้ำ

“ข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ที่นี่ ออกมาเถิด หากเจ้าออกมาเอง ข้าจะได้ฆ่าน้อยลงหนึ่งคน”

เฉินชีกล่าวด้วยความสนุกสนานราวกับกำลังไล่ล่าเหยื่อ

ลั่วชิงยวนใจหายวูบ เฉินชีตามมาได้อย่างไร!

นางมองฟู่เฉินหวนด้วยความกังวล ก่อนจะส่ายหน้า บ่งบอกว่าพวกเขาแข็งแกร่งเหนือกว่า มิอาจสู้ได้

แน่นอนว่าฟู่เฉินหวนได้ยินเรื่องความแข็งแกร่งของคนผู้นี้จากเซียวชูและหล่างมู่มาแล้ว

ย่อมมิกล้าประมาท

เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ เฉินชีจึงเหวี่ยงกระบี่ก่อให้เกิดปราณแห่งกระบี่อันรุนแรง

ก้อนหินแตกกระจาย

ฟู่เฉินหวนถูกบีบให้ปรากฏตัว

เฉินชีเห็นดังนั้น สายตาของเขาก็ฉายแววเหี้ยมเกรียม

ก่อนจะหัวเราะอย่างชอบใจ “ที่แท้ก็เป็นพระชายาของอ๋องผู้สำเร็จราชการนี่เอง มิน่าจึงงดงามปานนี้”

“แต่ต้องขออภัยอ๋องผู้สำเร็จราชการด้วย นางเป็นของข้าแล้ว”

สิ้นคำนี้ ลั่วชิงยวนก็เปลี่ยนสีหน้า “เจ้าพูดจาเหลวไหลอะไร!”

เฉินชีมองไปที่ข้อมือของลั่วชิงยวน แล้วกล่าวว่า “ทันทีที่เจ้าสวมกำไลข้อมือนั้นก็คือรับของแทนใจข้า เจ้าจึงเป็นของข้าแล้ว”

“ความใกล้ชิดสนิทสนมหลายวันมานี้ เจ้าลืมไปแล้วหรือ?”

ดวงตาของเฉินชีลุกโชนด้วยไฟปรารถนา

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ฟังเช่นนี้ ใบหน้าก็มืดมน

“เจ้าบ้า! อย่าพูดจาเหลวไหล วงแหวนเหล็กวงนี้เป็นของแทนใจอะไรกัน!” ลั่วชิงยวนยกมือขึ้น

ทว่าเมื่อเห็นกำไลข้อมือบนมือ นางก็ตกตะลึง

เมื่อวานยังเป็นวงแหวนเหล็ก วันนี้กลับกลายเป็นสีเงิน

ทั้งยังเปล่งประกายแวววาวด้วย ดูเหมือนมิใช่สิ่งเดียวกับวงแหวนเหล็กเมื่อวานนี้เลย

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย