ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1145

พร้อมกันนั้น นางก็ได้กลิ่นยาจาง ๆ

เฉินชีมีวิชาตีกระบี่ที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ กล่าวกันว่าใช้วัตถุดิบจำพวกสมุนไพรด้วย

นี่มิใช่กำไลธรรมดา!

นางตกใจ “สิ่งนี้ทำให้ตำแหน่งของข้าถูกเปิดเผยรึ?”

เฉินชีเลิกคิ้วขึ้น รอยยิ้มแฝงไปด้วยความบ้าคลั่ง “ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าเพิ่งจะรู้รึ?”

“ข้าบอกแล้ว หากสวมมันไว้ เจ้าก็เป็นคนของข้า ชั่วชีวิตนี้เจ้าหนีข้ามิพ้นหรอก!”

“ข้ามิถือสาว่าเจ้าเคยเป็นพระชายาของอ๋องผู้สำเร็จราชการมาก่อน หากอ๋องผู้สำเร็จราชการเต็มใจ ต่อไปเราสามคนอยู่ด้วยกันก็มิใช่ว่ามิได้”

ลั่วชิงยวนโกรธจนกัดฟันกรอด

ฟู่เฉินหวนหันกลับมามองนางด้วยสีหน้าขุ่นเคือง แววตาเต็มไปด้วยความเคลือบแคลง

“นี่คืออะไร?”

“เกิดอะไรขึ้นระหว่างเจ้ากับเขา!”

ลั่วชิงยวนรีบปฏิเสธ “ไม่มีอะไร! เชื่อหม่อมฉันสิเพคะ! ระหว่างหม่อมฉันกับเขามิได้เกิดสิ่งใดขึ้น!”

เฉินชีมองเหตุการณ์นี้ด้วยความสนใจราวกับกำลังรอคอยคำตอบ

ฟู่เฉินหวนโกรธเล็กน้อย “เช่นนี้จะให้ข้าเชื่อได้อย่างไร!”

ลั่วชิงยวนโกรธ พยายามดึงกำไลออกอย่างแรง แต่ก็ดึงมิออก

กำไลนี้ถูกตีขึ้นใหม่ สวมพอดีกับข้อมือของนางจึงไม่มีช่องว่างมากนัก ทำให้มิสามารถดึงออกด้วยกำลังได้

ด้วยความโกรธ ลั่วชิงยวนชักกริชจันทร์เสี้ยวออกมาแทงไปที่ข้อมือตนเองอย่างแรง

“ข้าจะตัดข้อมือตัวเองออก ย่อมพิสูจน์ได้ว่าสิ่งนี้มิใช่สิ่งที่ข้าต้องการสวมใส่!”

นางเกลียดมันยิ่งนัก และมิคาดคิดว่าเฉินชีจะสวมสิ่งนี้ให้นางทันทีที่พบหน้า

หากรู้เช่นนี้ ตอนนั้นต่อให้จะถูกไฟคลอกตาย นางก็จะมิสวมมัน!

ในชั่วขณะนั้นฟู่เฉินหวนและเฉินชีก็เปลี่ยนสีหน้าไปทันที

ฟู่เฉินหวนคว้ามือของนางไว้ แล้วเอ่ยเสียงเย็น “เลิกเสแสร้งได้แล้ว!”

เขามองลั่วชิงยวนด้วยสายตาเย็นชาและรังเกียจ “ข้าเสียใจมากที่อุตส่าห์มาช่วยเจ้า!”

“หม่อมฉัน...” ลั่วชิงยวนยังจะแก้ตัว

ทว่าฟู่เฉินหวนกลับใช้ฝ่ามือผลักนางอย่างมิทันตั้งตัว