ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1152

หลังจากฟู่อวิ๋นโจวกลับมายังเมืองหลวง วันแรกที่เข้าประชุมราชสำนัก จักรพรรดิสูงสุดได้ออกพระราชโองการ

ให้ฟู่อวิ๋นโจวรับหน้าที่ดูแลการบริหารราชการแผ่นดินและให้ฟู่เฉินหวนช่วยเหลือเขา

พระราชโองการนี้ จักรพรรดิสูงสุดตรัสด้วยพระโอษฐ์เอง โดยมีลั่วชิงยวนเป็นผู้จดบันทึก

นางมิรู้ว่าจักรพรรดิสูงสุดคิดเช่นไร ในใจก็อดน้อยใจแทนมิได้

ฟู่เฉินหวนทำเพื่อแคว้นเทียนเชวียมากมาย มีผลงานมากมาย เหตุใดจักรพรรดิสูงสุดจึงดูเหมือนมิยอมรับความดีความชอบของเขา

แม้ฟู่เฉินหวนจะมิแสดงความมิพอใจใด ๆ แต่เมื่อได้ยินพระราชโองการนี้ ในดวงตาก็ยังมีความผิดหวัง

เมื่อฟู่อวิ๋นโจวได้เป็นผู้สำเร็จราชการแทน ไม่มีผู้ใดในราชสำนักคัดค้าน

ดูเหมือนว่าทุกคนจะพึงพอใจ

หลังจากเลิกประชุม ฟู่อวิ๋นโจวเดินมาหาฟู่เฉินหวน “ต่อไปก็ต้องพึ่งพาเสด็จพี่ช่วยเหลือแล้ว กระหม่อมยังมีหลายสิ่งที่มิเข้าใจ หวังว่าเสด็จพี่จะเมตตาชี้แนะ”

ฟู่เฉินหวนกล่าวอย่างแผ่วเบา “เช่นนั้นไปคุยกันที่ห้องทรงพระอักษรเถิด”

เมื่อมาถึงห้องทรงพระอักษร มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น

แต่ฟู่อวิ๋นโจวกลับมิได้ขอคำแนะนำเรื่องราชการ กลับถามว่า “เสด็จพี่รักลั่วชิงยวนจริงหรือไม่?”

ฟู่เฉินหวนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “เจ้าพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้ขึ้นครองตำแหน่งนี้ก็เพื่อลั่วชิงยวนหรือ?”

“เจ้าปิดบังได้แนบเนียนมากจนหลอกข้าได้”

“เจ้าอยากขึ้นครองตำแหน่งนั้น ข้ามิแย่งกับเจ้า ทว่าหากเจ้ากล้าใช้อำนาจในทางมิชอบทำสิ่งใดกับลั่วชิงยวน”

“ข้าสามารถทำให้เจ้าขึ้นครองตำแหน่งนี้ได้ ก็สามารถดึงเจ้าลงมาได้เช่นกัน”

ฟู่อวิ๋นโจวรู้สึกถึงภัยคุกคามอย่างรุนแรง แต่เขายังคงยิ้ม “กระหม่อมเชื่อในความสามารถของเสด็จพี่ สามารถโค่นล้มตระกูลเหยียนได้ภายในมิกี่ปี เสด็จพี่เป็นแบบอย่างของกระหม่อมมาโดยตลอด”

“กระหม่อมจะมิทำสิ่งใดกับลั่วชิงยวน นางรักท่าน นี่เป็นทางเลือกของนาง นางจะมีความสุข กระหม่อมก็ยินดีที่เห็นนางมีความสุข”

“ส่วนท่าน เสด็จพี่ หวังว่าท่านจะเคารพความตั้งใจและการตัดสินใจของนาง ดูแลนางให้ดี อย่าทำให้นางผิดหวัง”

“มิเช่นนั้นแม้จะต้องแลกด้วยทุกสิ่ง ต้องต่อสู้กับท่านจนทนทุกข์ทรมานทั้งสองฝ่าย กระหม่อมก็จะมิปล่อยไว้!”

...

หลังจากเลิกประชุมราชสำนัก ลั่วชิงยวนก็ไปพบจักรพรรดิสูงสุด

จับชีพจร ฝังเข็ม ป้อนน้ำและน้ำชา จากนั้นก็ดูแลเขาให้ออกไปอาบแดด

ขณะที่อยู่ในศาลา จักรพรรดิสูงสุดโบกมือให้นางนั่งลง

ลั่วชิงยวนจึงเดินไปนั่งแล้วรินน้ำชาให้