ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1153

ฟู่เฉินหวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ร้านอาหารอร่อย ๆ ก็ไปกินกันมาหมดแล้ว ได้ยินว่าน้ำแกงเนื้อแกะที่ตรอกหูซีอร่อย ไปซดสักถ้วยให้ร่างกายอบอุ่นดีหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เพคะ!”

จากนั้นทั้งสองก็ไปยังร้านเก่าแก่แห่งนั้น

แล้วสั่งน้ำแกงเนื้อแกะสองถ้วย ปรากฏว่าถ้วยใหญ่กว่าใบหน้าเสียอีก

บนโต๊ะยังมีเนื้อย่างและน้ำแกงผักรสชาติเผ็ดร้อน หอมอร่อยด้วย เมื่อกินคู่กับน้ำแกงเนื้อแกะในค่ำคืนเหมันตฤดูเช่นนี้ช่างอิ่มเอมใจยิ่งนัก

ระหว่างกินอาหาร ลั่วชิงยวนรินเหล้าหนึ่งจอกแล้วกล่าวว่า “เพื่อฉลองชัยชนะในเมืองฉิน!”

ฟู่เฉินหวนยกยิ้มจาง ยกจอกขึ้นชนกับนางเบา ๆ

ดื่มหมดในรวดเดียว

ลั่วชิงยวนกล่าวต่อ “วันนี้จักรพรรดิสูงสุดเล่าให้หม่อมฉันฟัง... เหตุผลที่ให้ฟู่อวิ๋นโจวรับหน้าที่บริหารราชการแผ่นดินแทน”

“พระองค์ทรงสงสารที่ท่านเหนื่อยเกินไป มิอยากให้ท่านแบกรับมากเกินไป จึงตั้งใจจะฝึกฝนฟู่อวิ๋นโจว”

ฟู่เฉินหวนได้ยินดังนั้นก็ชะงักไป

แล้วมองลั่วชิงยวนด้วยแววตาลึกล้ำ

“อะไรหรือเพคะ? หม่อมฉันพูดผิดไปหรือ?” ลั่วชิงยวนมองเขาด้วยความมิเข้าใจ

ฟู่เฉินหวนยิ้ม “ไม่หรอก ขอบคุณเจ้านะ”

“ขอบคุณหม่อมฉันอีกแล้ว? สุภาพถึงเพียงนี้เลยหรือเพคะ?” ลั่วชิงยวนช้อนสายตามองเขา

ฟู่เฉินหวนคีบเนื้อชิ้นหนึ่งป้อนนาง “ชิงยวน”

“หืม?”

“เจ้าเป็นพยาธิในท้องของข้าหรือ? เหตุใดเจ้าจึงรู้สิ่งที่ข้าคิดไปหมดเลย” วันนี้เขาน้อยใจเพราะพระราชโองการของเสด็จพ่อจริง ๆ

เพียงแต่เขามิกล้าไปทูลถามเสด็จพ่อ

เรื่องกลียุคในวังหลวงเป็นเหมือนกำแพงกั้นกลาง เขายังรู้สึกว่าตนมีช่องว่างกับเสด็จพ่อมาโดยตลอด

ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว “นี่คงเป็นความเข้าใจกันกระมังเพคะ”

“เป็นเช่นไรบ้างเพคะ? เมื่อรู้คำตอบแล้ว ก็สบายใจแล้วใช่หรือไม่?”

ใจของฟู่เฉินหวนสั่นไหว เขาประคองใบหน้าของลั่วชิงยวนแล้วจุมพิตนางเบา ๆ

เขาสบายใจแล้วจริง ๆ