ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1155

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินดังนั้นก็หน้าเสีย

ลั่วเยวี่ยอิงหนีไปแล้วหรือ?

เขารีบไปยังเรือนของลั่วชิงยวน

ปรากฏว่าในลาน ลั่วเยวี่ยอิงยังมิตาย

มีนางรับใช้คนหนึ่งมารายงาน “พระชายา ท่านอ๋องเสด็จกลับมาแล้ว กำลังมาทางนี้เจ้าค่ะ!”

ลั่วชิงยวนหน้าเสีย “ขวางเขาไว้ก่อน!”

กล่าวจบ นางก็คว้าผ้าแพรขาวออกแรงรัดคอ หมายจะฆ่าลั่วเยวี่ยอิงก่อนที่ฟู่เฉินหวนจะมาถึง

มิเช่นนั้นลั่วเยวี่ยอิงต้องฟ้องฟู่เฉินหวนแน่นอน

แต่เมื่อลั่วเยวี่ยอิงได้ยินว่าท่านอ๋องเสด็จมาก็เหมือนกับเจอที่พึ่งสุดท้าย นางจึงดิ้นรนสุดชีวิต พยายามต่อยเตะลั่วชิงยวน

แต่ก็สายไปเสียแล้ว

ฟู่เฉินหวนเดินเข้ามาในเรือน

เมื่อเห็นภาพนั้น ฟู่เฉินหวนก็หน้าซีด เขารีบพุ่งเข้าไปต่อยลั่วชิงยวนที่หน้าอก

ลั่วชิงยวนกระอักเลือด ล้มลงกับพื้นทันใด

“พระชายา!” จือเฉาตกใจ รีบเข้าไปดู

ผ้าแพรหลุด ลั่วเยวี่ยอิงคลานเข้าไปกอดขาฟู่เฉินหวน “ท่านอ๋อง... พระชายาจะฆ่าหม่อมฉัน! นางจะฆ่าหม่อมฉัน!”

“ท่านฆ่านางเถิด ฆ่านางเถิด! มิเช่นนั้นหม่อมฉันต้องตายด้วยน้ำมือของนางเป็นแน่เพคะ!”

ฟู่เฉินหวนตาแดงก่ำเหมือนจะคลุ้มคลั่ง เขามองลั่วชิงยวนด้วยสายตาอาฆาต

แล้วพุ่งเข้าไปบีบคอลั่วชิงยวน

จือเฉาร้องไห้ด้วยความตกใจกลัว “ท่านอ๋อง ท่านทำอะไรเพคะ! นี่คือพระชายา! พระชายา!”

ลั่วชิงยวนถูกบีบคอแล้วยกขึ้น นางหายใจมิออก พยายามแกะมือฟู่เฉินหวนออก

“ฟู่เฉินหวน...”

จู่ ๆ ฟู่เฉินหวนก็ชะงัก สติกลับมาครู่หนึ่ง

แต่ก็ต้านทานเสียงร้องของลั่วเยวี่ยอิงมิไหว “ฆ่านาง! ท่านอ๋อง! ฆ่านางเลย!”

ดวงตาของฟู่เฉินหวนกลับมาแดงก่ำอีกครั้ง

ความขัดแย้งในใจทำให้เขาปวดหัว เขาโกรธจัดจึงฟาดฝ่ามือใส่ท้องลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนกระเด็นไปชนกำแพงแล้วล้มลง