ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1161

ซ่งเชียนฉู่สะดุ้งตกใจนัก รีบกางแขนขวางหน้าเฉินเซี่ยวหานพลางมองราชันย์อสรพิษเลื้อยลงไปจากหน้าผา

แต่นางกลับเหยียบอยู่บนตาข่ายดักอสรพิษ

เมื่อราชันย์อสรพิษร่วงลงสู่ผืนน้ำ น้ำหนักมหาศาลจึงฉุดร่างนางร่วงลงไปด้วย

ร่างบอบบางพลัดตกลงจากปากถ้ำ

จมดิ่งสู่ห้วงน้ำเบื้องล่าง

“เชียนฉู่!” เฉินเซี่ยวหานตกใจสุดขีด รีบวิ่งไปยังปากถ้ำแล้วมองลงไปเบื้องล่าง เห็นเพียงห้วงน้ำลึกดำมืด เขากัดฟันแน่นก่อนจะรีบวิ่งออกจากถ้ำ

อ้อมไปยังทิศทางของห้วงน้ำ

ซ่งเชียนฉู่ตกสู่ห้วงน้ำเย็นยะเยือก ร่างกายถูกโอบล้อมด้วยความหนาวเหน็บจนแทบขาดใจ นางดิ้นรนสุดกำลัง

ท่ามกลางห้วงน้ำลึก ราชันย์อสรพิษรัดร่างนางไว้ แล้วพาว่ายออกจากห้วงน้ำเย็นอย่างรวดเร็ว

แม้รอดพ้นจากห้วงน้ำ แต่นางยังคงหนาวสั่นไปทั้งตัว

ในขณะนั้น เฉินเซี่ยวหานก็ตามมาถึงพอดี

นางยังมิทันตั้งสติ ราชันย์อสรพิษก็รัดร่างนางแล้วพาเข้าไปซ่อนตัวในพงหญ้า

“หยุดนะ!” เฉินเซี่ยวหานรีบวิ่งตามมา

ราชันย์อสรพิษรัดนางหลบหนีมุ่งหน้าสู่ป่าลึกบนภูเขา

สายลมพัดหิมะปกคลุมพื้น ร่องรอยต่าง ๆ จึงเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว

เฉินเซี่ยวหานไล่ตามมิทัน

เขาร้อนรนใจและรู้สึกเสียใจยิ่งนัก และรีบออกตามหานางไปทั่ว

......

เมื่อซ่งเชียนฉู่หยุดเดิน ปรากฏว่าทั้งสองเข้ามาอยู่ในถ้ำเล็ก ๆ ที่พอหลบพายุหิมะได้แล้ว

ท่ามกลางความมืดมิด นางสะกดกลั้นความกลัว มิกล้าหันกลับไปมอง

แต่ได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง

นางรู้สึกได้ว่าชีวิตของเขากำลังอ่อนแรง หากมิช่วยเหลือ เขาคงต้องตาย...

“ข้าจะไปหายามารักษา เจ้าอย่าเพิ่งหนีไปไหน” นางกัดฟันทนความหนาวเย็น รีบวิ่งออกจากถ้ำ