ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1163

ซ่งเชียนฉู่โกรธจนตัวสั่น หันหลังวิ่งลงเขาไป

แต่ทางลงชันนัก ทำให้เท้าพลาดลื่นไถล ร่างกลิ้งตกเขาไป

เฉินเซี่ยวหานตกใจสุดขีด รีบวิ่งลงไปช่วยนาง

แต่ก็มิอาจไล่ตามความเร็วของร่างที่กลิ้งตกลงไปได้ทัน

นางกลิ้งลงมาจนถึงตีนเขา

เมื่อเฉินเซี่ยวหานวิ่งตามมาถึง นางก็หยุดนิ่ง

“เชียนฉู่ เป็นอย่างไรบ้าง? เจ็บตรงไหนหรือไม่? ข้าจะแบกเจ้าเอง!” เฉินเซี่ยวหานรีบเข้าไปหมายจะแบกนางขึ้นหลัง

แต่ซ่งเชียนฉู่ผลักเขาออก

แล้วคว้ากิ่งไม้ข้างกายมาพยุงตัวลุกขึ้น เดินกะเผลกออกจากป่า

“เชียนฉู่ เจ้าบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่? ข้าจะพาเจ้ากลับไปทำแผล” เฉินเซี่ยวหานเอ่ยอย่างร้อนใจ

นางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อย่าตามข้ามา”

พูดจบนางก็ใช้ไม้เท้าค้ำยันเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

เฉินเซี่ยวหานเป็นห่วงจึงเดินตามไปตลอดทางและพยายามจะอธิบาย

“เชียนฉู่ ตอนแรกข้าเข้าใกล้เจ้าก็เพื่อดีงูจริง ๆ”

“ตอนนั้นพ่อของข้าป่วย หมอบอกว่าใช้ดีงูรักษาได้ ข้าจึงสืบหาจนรู้ว่าเจ้ามีดีงู”

“แต่ข้ามิเคยคิดร้ายต่อเจ้า มิเคยคิดจะหลอกใช้เจ้าเลย”

“พวกเขาเคยใช้ชีวิตคนในครอบครัวข้ามาบีบบังคับ แต่ข้ามิยอม ข้ามิเคยทำร้ายเจ้า ตอนที่อยู่กับเจ้า ข้าจริงใจ!”

“จนกระทั่งเกิดเรื่องที่สำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ย ข้าจึงรู้ว่าพวกเขามีอำนาจทำลายทุกสิ่งที่ข้ารักได้จริง ๆ”

“เมื่อเทียบกับเจ้าและครอบครัวข้า ข้าทำได้เพียงต้องเลือกดีงู!”

“เชียนฉู่ ข้าพูดความจริงทุกอย่าง”

ซ่งเชียนฉู่สะอื้นด้วยความขมขื่น นางโกรธจนตัวสั่น “แต่ท่านรู้ตั้งนานแล้วว่าพวกเขาจะทำลายสำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ย! พวกเขาเคยข่มขู่ท่าน แล้วเหตุใดท่านจึงมิบอกอะไรเลย!”

เมื่อพูดจบ นางก็เดินจากไปด้วยความโกรธ

“ข้า… มิเคยคิด...”

ซ่งเชียนฉู่มองเขาด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดเสียงแข็ง “อย่าตามข้ามาอีก ข้าเกลียดการหลอกลวงและการถูกหลอกใช้ที่สุด!”