ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1164

ลั่วชิงยวนฟังซ่งเชียนฉู่เล่าหลังจากร่ำไห้พร่ำเพ้อแล้ว

หัวใจพลันหนักอึ้ง

นางมิเคยคาดคิดมาก่อนว่าเฉินเซี่ยวหานจะเข้าหาซ่งเชียนฉู่เพราะหมายปองดีงูเช่นกัน

ซ่งเชียนฉู่ตัวร้อนจัด นางร้องไห้อยู่นานก็สลบไป

ลั่วชิงยวนจัดแจงให้นางพักผ่อน แล้วไปยังห้องข้าง ๆ เพื่อไปหาเฉินเซี่ยวหาน

เฉินเซี่ยวหานเห็นนางมาก็รีบถามไถ่ “นางเป็นอย่างไรบ้าง? เมื่อคืนนางตกน้ำ ซ้ำยังโดนความหนาวเย็นจากหิมะตกหนักอีก คงจะ...”

ลั่วชิงยวนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “ท่านเป็นห่วงนาง แล้วเหตุใดจึงหลอกลวงนาง?”

เฉินเซี่ยวหานก้มหน้าเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ย “บางเรื่องเมื่อโกหกไปแล้วก็มิอาจบอกความจริงได้อีก”

“ข้าทนเห็นผลลัพธ์หลังจากนางรู้ความจริงมิได้”

“เช่นเดียวกับตอนนี้”

ลั่วชิงยวนเข้าใจความคิดของเขา

แต่การโกหกเป็นสิ่งที่ผิดตั้งแต่แรก

“ครอบครัวท่านถูกข่มขู่หรือ?”

“ท่านเห็นสำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ยถูกฆ่าล้างตระกูลจึงหวาดกลัว เลยคิดจะเอาดีงูหรือ?”

เฉินเซี่ยวหานพยักหน้า “ตอนแรกที่ข้าเข้าใกล้นางเป็นการหลอกลวงจริง แต่เมื่อข้ารู้ว่านางไม่มีดีงู ข้าก็เลิกคิดแล้ว”

“ข้ามิเคยคิดจะผ่าเอาดีงู พวกเขาบีบบังคับ ข้าก็บอกเพียงว่าซ่งเชียนฉู่ไม่มีดีงู”

“ก่อนไปซีหลิง พวกเขาก็ยังเอาครอบครัวข้ามาข่มขู่อีก”

“ข้ามิยอม สำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ยจึง...”

เฉินเซี่ยวหานเสียใจยิ่งนัก แต่เสียใจไปก็ไร้ประโยชน์

ลั่วชิงยวนครุ่นคิด “ครอบครัวท่านจะปลอดภัย”

“แต่ท่านอย่าคิดเอาดีงูอีก”

“ฉู่จิ้งกับเชียนฉู่มีพันธสัญญาต่อกัน หากฉู่จิ้งตาย เชียนฉู่ก็จะตายด้วย”

สิ้นคำนั้น เฉินเซี่ยวหานก็ตกใจ “ว่ากระไรนะ?”

“เช่นนั้นเชียนฉู่มิตกอยู่ในอันตรายมากหรอกหรือ?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “แต่ยามเชียนฉู่ตกอยู่ในอันตราย เขาก็ช่วยเชียนฉู่ไว้”

“สัญญานี้มีทั้งข้อดีและข้อเสีย”