ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1190

หากนางคาดเดามิผิด นั่นคือสมบัติล้ำค่าของแคว้นหลี

ก่อนหน้านี้เคยบังคับให้ลั่วชิงยวนมอบให้แล้วแต่ก็ล้มเหลว

บัดนี้ฟู่อวิ๋นโจวได้ขึ้นครองราชย์ ฟู่เฉินหวนก็ถูกนางควบคุม นางจะต้องให้ลั่วชิงยวนมอบเข็มทิศนั้นให้นางให้ได้!

สีหน้าของฟู่เฉินหวนเปลี่ยนไป

ลั่วฉิงกล่าวต่อ “เมื่อครู่ข้าอยู่ในห้องตำรา พบของบางอย่างที่ถูกไฟไหม้”

“มีหีบใบหนึ่งอยู่ แม่กุญแจบนหีบนั้นเป็นแม่กุญแจสุริยันจันทราของแคว้นหลี”

“คิดว่าคงเป็นของใช้ของหมู่เฟยของท่านอ๋องกระมัง”

“หม่อมฉันช่วยท่านเปิดได้”

“แลกเปลี่ยนกันดีหรือไม่?”

......

ล่วงเข้ายามดึก เตาไฟในห้องตำราถูกจุดขึ้น ภายในห้องอบอุ่น

ฟู่เฉินหวนหยิบของในหีบออกมาดูทีละชิ้น แววตาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นตกตะลึง ตามมาด้วยความโกรธที่เพิ่มมากขึ้น

เขากำมือแน่น เส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนขึ้นมา

สีหน้าสงบนิ่ง แต่ในแววตากลับเต็มไปด้วยความเดือดดาล

......

ในที่สุดก็มีวันฟ้าใสอีกครั้ง จักรพรรดิสูงสุดมิยอมให้พวกหลี่ว์โม่ทั้งสามคนออกไป ลั่วชิงยวนจึงคิดจะออกจากวังทุกวัน

บังเอิญว่าวันนี้เป็นวันที่มีแสงแดดอบอุ่นในเหมันตฤดู ลั่วชิงยวนจึงอ้างว่าจะออกไปอาบแดดและเดินเล่นไปทั่วในวัง ทำให้สามารถสลัดพวกหลี่ว์โม่ออกไปได้

เมื่อออกจากวังก็มีรถม้าของตำหนักอ๋องมาจอดรออยู่ที่ประตูวัง

“พระชายา” คนบนรถม้ารีบลงมามอบจดหมายให้นาง

ลั่วชิงยวนเปิดจดหมายออกอ่าน ปรากฏว่าฟู่เฉินหวนนัดพบกับนางที่ภัตตาคารหมื่นสุขในคืนนี้

นางรู้สึกดีใจ ในที่สุดเขาก็ยอมพบหน้านางแล้ว

ดูท่าว่าคงจะหาโอกาสอธิบายให้นางเข้าใจ!

ลั่วชิงยวนรู้สึกตื่นเต้น ยกมือลูบท้องน้อย ๆ ของตน หลายวันมานี้นางได้พักฟื้นในวัง ร่างกายดีขึ้นมากแล้ว ตอนนี้สุขภาพครรภ์ก็ยังคงแข็งแรง

มิเช่นนั้นก็ถือโอกาสในคืนนี้บอกข่าวดีนี้กับเขาเลยดีกว่า

เพื่อป้องกันความหนาวเย็นจากหิมะตกในตอนกลางคืน ลั่วชิงยวนจึงเปลี่ยนไปสวมเสื้อคลุมที่หนาขึ้น

รอจนถึงพลบค่ำ จึงออกเดินทางไปยังภัตตาคารหมื่นสุข