ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1191

ลั่วชิงยวนกล่าวจบก็ยกจอกสุราขึ้นดื่มจนหมด

ฟู่เฉินหวนหรี่ตาจ้องมองนางด้วยแววตาคมกล้า มิละสายตาไปแม้แต่น้อย แล้วค่อย ๆ ดื่มสุราในจอกจนหมด

“ฟู่เฉินหวน ที่จริงมีอีกเรื่องหนึ่ง...” ลั่วชิงยวนตั้งใจจะบอกเรื่องการมีตัวตนของชีวิตน้อย ๆ ในครรภ์

ทว่ายังพูดมิจบก็ถูกฟู่เฉินหวนขัดจังหวะ

“เจ้านำเข็มทิศติดตัวมาหรือไม่”

“ข้ามีเรื่องอยากให้เจ้าช่วยทำนาย”

ลั่วชิงยวนชะงักไปครู่หนึ่งแล้วหยิบเข็มทิศในอกเสื้อออกมา

“ท่านอยากจะให้ทำนายเรื่องใด?” ลั่วชิงยวนถาม

ฟู่เฉินหวนจ้องมองนางด้วยแววตาคมกล้า สายตาเย็นชานั้นทำให้ลั่วชิงยวนรู้สึกแปลกประหลาด

“เหตุใดท่านจึงมองหม่อมฉันเช่นนั้น?”

ตอนนี้สายตาที่ฟู่เฉินหวนมองนางราวกับมองคนแปลกหน้า

เฉียบคมและเย็นชา

เสียงเย็นเยียบดังขึ้น “เจ้าเป็นใครกันแน่”

ลั่วชิงยวนตกใจ มองเขาด้วยความมิเข้าใจ “ท่านเป็นอะไรไปเพคะ?”

มองแววตาเย็นชาของฟู่เฉินหวนแล้ว ลั่วชิงยวนก็พลันรู้สึกใจคอมิดี จู่ ๆ เริ่มวิงเวียน ภาพตรงหน้าพร่าเลือน

นางรีบกุมศีรษะ ตระหนักได้ว่าตอนนี้นางมีบางอย่างผิดปกติ นางเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างยากลำบาก “ท่านวางยาในสุราหรือ?”

แต่ฟู่เฉินหวนกลับมิตอบ

ในตอนนั้นเอง ประตูก็ถูกเปิดออกและมีเงาร่างในชุดดำเดินเข้ามา

ลั่วชิงยวนพยายามส่ายหน้าอย่างแรง จึงมองเห็นใบหน้าของสตรีนางนั้นอย่างเลือนราง

ลั่วฉิง!

ลั่วชิงยวนกำมือแน่น พยายามต้านฤทธิ์ยา หัวใจเต้นรัว

แต่ในตอนนั้นเอง ฟู่เฉินหวนก็หยิบเข็มทิศอาณัติสวรรค์บนโต๊ะแล้วลุกขึ้นเดินไปหาลั่วฉิง

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วมองพวกเขาอย่างงุนงง

แล้วได้ยินลั่วฉิงพูดว่า “ฤทธิ์ยารุนแรงเช่นนี้ นางยังมิหมดสติอีกหรือ”

ฟู่เฉินหวนมอบเข็มทิศอาณัติสวรรค์ให้ลั่วฉิง

“ยิ่งกว่านั้น ใครจะบังคับท่านอ๋องผู้ยิ่งใหญ่ได้”

“ข้ากับเขาเพียงแค่แลกเปลี่ยนกัน ในใจของเขา เจ้ามิได้สำคัญอะไร”

ลั่วฉิงกล่าวจบก็ถือของหันหลังเดินจากไป

ด้วยความลำพองใจ

ลั่วชิงยวนร้องตะโกนด้วยความเสียใจ “ฟู่เฉินหวน! ฟู่เฉินหวน กลับมา!”

นั่นคือเข็มทิศของนาง! เป็นคันฉ่องสุริยันจันทราที่อาจารย์มอบให้นางไว้

จะให้ตกอยู่ในมือของผู้อื่นได้อย่างไร!

แต่นางหมดเรี่ยวแรง ได้แต่ทรุดลงกับพื้น มิสามารถขยับตัวได้แม้แต่นิ้วเดียว

น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างน่าเวทนา

ได้แต่กำมือแน่นด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรง

“เหตุใด... เหตุใดจึงหลอกลวงข้า!”

“ฟู่เฉินหวน!”