ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1193

จนกระทั่งฟ้าสาง ผู้คนเริ่มทยอยออกมาตามถนน

บรรยากาศบนท้องถนนเริ่มคึกคักขึ้น เฉินชียังคงโอบนางเดินไปข้างหน้าอย่างแช่มช้า

ในสายตาของคนภายนอก ทั้งสองดูสนิทสนมกันมาก

จนกระทั่งเดินผ่านร้านค้าแห่งหนึ่งก็มีเสียงร้องด้วยความตกใจ “นั่นมิใช่พระชายาของอ๋องผู้สำเร็จราชการหรือ? เหตุใดนางจึง...”

ลั่วชิงยวนได้ยินดังนั้น หัวใจก็พลันกระตุก

แต่เฉินชีกลับยกยิ้มอย่างสาแก่ใจ แล้วพาลั่วชิงยวนไปที่ร้านขนมร้านนั้น

ก่อนจะแสร้งถามลั่วชิงยวนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เจ้าชอบกินอันไหน?”

ลั่วชิงยวนจ้องมองเขาด้วยความโกรธ

เฉินชีกลับยิ่งหัวเราะอย่างลำพองใจ

เขาโยนถุงเงินหนัก ๆ ลงบนแผงร้าน “ข้าเหมาทั้งหมด!”

เถ้าแก่ตกตะลึง

จากนั้นเฉินชีก็หยิบขนมชิ้นหนึ่งมาป้อนที่ปากของลั่วชิงยวน “ลองชิมดูหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนจ้องมองเขา มิยอมอ้าปาก

แววตาของเฉินชีเย็นชา มือใหญ่เลื่อนไปที่ท้ายทอยของนางแล้วออกแรงบีบพลางยัดขนมเข้าไปในปากของนางด้วยรอยยิ้ม

“กินสิ”

ท้ายทอยของลั่วชิงยวนเจ็บปวด นางจำใจต้องอ้าปากกัดขนมชิ้นนั้น

เฉินชีเห็นดังนั้นจึงพอใจมาก “ชอบหรือไม่?”

เขามองนางด้วยสายตาคมกริบ ก่อนยกมือขึ้นเช็ดเศษขนมที่มุมปากของนาง

ท่าทางใกล้ชิดสนิทสนมอย่างมาก

ทำให้เถ้าแก่ของร้านขนมต้องหันหลัง แสร้งทำเป็นมิเห็น เพราะกลัวจะเดือดร้อน

ลั่วชิงยวนจ้องมองเฉินชี แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

บัดนี้นางเข้าใจแล้วว่าเขาต้องการทำสิ่งใด เขาต้องการทำลายชื่อเสียงของนาง!

แต่เขายังมิหยุดเพียงเท่านี้ เฉินชีพานางไปยังถนนทุกสายในเมืองหลวง ยิ่งมีคนมาก ยิ่งมีคนรู้จักนาง เขาก็ยิ่งพานางไปที่นั่น

ซื้อของแล้วแสร้งทำท่าทางสนิทสนมกับนาง

ลั่วชิงยวนพูดอะไรมิออก ได้แต่มองเฉินชีทำลายชื่อเสียงของนางอย่างไร้ยางอาย

เมื่อเดินจากร้านค้าที่คึกคักก็มีเสียงซุบซิบดังมาจากข้างหลัง