ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1195

เขามิอยากแตะต้องนางแม้เพียงปลายเล็บ

ฟู่เฉินหวนรีบส่งคนออกไปตามล่าเฉินชี แล้วจึงกวาดสายตามองลั่วชิงยวนที่นอนอยู่บนพื้นหิมะอย่างเย็นชา

ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ “พากลับไป”

องครักษ์สองนายเข้ามาพยุงลั่วชิงยวน แล้วพานางออกไปจากศาลา

ลั่วชิงยวนจ้องมองฟู่เฉินหวนด้วยดวงตาแดงก่ำ เมื่อสบเข้ากับสายตาเย็นชาของเขา หัวใจนางก็พลันเหมือนถูกบีบ

ขณะที่นางถูกพาตัวออกไป เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นทั่วศาลาเสียดแทงโสตประสาทยิ่งนัก

เมื่อกลับถึงตำหนัก ฟู่เฉินหวนก็รีบจัดการวางกำลังคนไปจับตัวเฉินชี

ลั่วชิงยวนยืนรออยู่ท่ามกลางหิมะ จนกระทั่งเขาจัดการทุกอย่างเสร็จจึงเดินเข้าไปหา

“ฟู่เฉินหวน...”

ทว่าฟู่เฉินหวนกลับมองนางด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องตำรา แล้วปิดประตูใส่หน้า

เสียงปิดประตูดังสนั่น ทำให้ลั่วชิงยวนสะดุ้งตกใจ

นางมิยอมแพ้ เดินไปเคาะประตู “ฟู่เฉินหวน ท่านรังเกียจหม่อมฉันแล้วใช่หรือไม่!”

“เฉินชีกับลั่วฉิงร่วมมือกัน! เหตุใดท่านจึงหลอกเอาเข็มทิศของหม่อมฉันไป! ทั้งหมดนี้เป็นแผนของพวกเขา!”

นางทุบประตูเรียก “ฟู่เฉินหวน ท่านต้องอธิบายให้หม่อมฉันฟัง!”

ประตูเปิดออกกะทันหัน

ฟู่เฉินหวนก้าวออกมาด้วยความโกรธ จ้องมองนางด้วยสายตาเย็นเยียบ “เจ้าอยากให้ข้าอธิบาย แล้วเจ้าจะอธิบายเรื่องของเจ้ากับเฉินชีอย่างไรเล่า?”

“เจ้ากับเขามีความสัมพันธ์เช่นไรกันแน่!”

ลั่วชิงยวนร้อนรน “ท่านให้หม่อมฉันดื่มสุรา หม่อมฉันจึงถูกเฉินชีควบคุม!”

ฟู่เฉินหวนโกรธจัด เอ่ยเสียงเย็นยะเยือก “จริงหรือ? ถูกควบคุมแล้วยังเดินเล่นไปทั่วได้หรือ? ซ้ำยังแสดงท่าทีสนิทสนม เจ้ามิคิดจะขัดขืนบ้างหรือไร?”

“ตอนอยู่ที่ศาลา ข้าเห็นเจ้ามีความสุขนักหนา!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หัวใจของลั่วชิงยวนก็เจ็บแปลบ น้ำตาคลอหน่วย “มีความสุขหรือ? ฟู่เฉินหวน ท่านต้องพูดให้เจ็บแสบเช่นนี้เชียวหรือ!”

ฟู่เฉินหวนยังคงเย็นชา กล่าวเสียงเรียบ

“ข้าหย่ากับเจ้าไปแล้ว เจ้าจะไปยุ่งเกี่ยวกับชายใดก็มิเกี่ยวข้องกับข้า มีคนมากมายในศาลา เหตุใดเจ้าจึงมิอธิบาย?”

“เจ้าเป็นใบ้หรือ?”