ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1197

ผ่านไปครู่หนึ่ง เซิ่งไป่ชวนก็มาถึง

ลั่วชิงยวนพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง

เซิ่งไป่ชวนเห็นเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ บนหน้าผากนาง จึงเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ “พระชายารู้สึกหนาวหรือไม่ขอรับ?”

ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างแผ่วเบา “ข้ามิเป็นอะไร มิต้องตรวจชีพจรแล้ว ข้าจะเขียนใบเทียบยาให้ เจ้าช่วยไปหยิบยาให้หน่อย”

เซิ่งไป่ชวนพยักหน้า เขาย่อมเชื่อมั่นในฝีมือแพทย์ของลั่วชิงยวน

จึงมิฝืนใจ

เพียงแต่กล่าวว่า “เห็นอาการของพระชายาทรงทรุดลงทุกวัน เกรงว่าจะเป็นเพราะความวิตกกังวล พระชายาควรปล่อยวางบ้าง”

“เพื่อรักษาพระวรกายให้แข็งแรงขอรับ”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ขอบคุณหมอหลวงเซิ่ง”

“ข้าจะระมัดระวัง”

ขณะที่กำลังสนทนากัน ก็พลันได้ยินเสียงตวาดดังมาจากด้านนอก

“ว่ากระไรนะ! สั่งลงไป ผู้ใดกล้าพูดถึงเรื่องนี้อีกให้ตัดหัวได้เลย!”

ลั่วชิงยวนตกใจเล็กน้อย

ด้วยความสงสัย นางจึงสวมรองเท้าเดินออกไป

จือเฉานำผ้าคลุมมาสวมให้

นางเห็นจักรพรรดิสูงสุดกำลังโมโหอยู่ใต้ชายคา

“เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือเพคะ?” ลั่วชิงยวนถามด้วยความอยากรู้

จักรพรรดิสูงสุดกล่าวว่า “ไม่มีอะไร เจ้าไปพักผ่อนเถิด ข้ามิได้ดุใครมานานแล้วเลยลองฝึกฝนดู”

จากนั้นจักรพรรดิสูงสุดก็เข้าห้องไป

ขันทีที่รับคำสั่งก็รีบร้อนจากไป ลั่วชิงยวนจึงมิอาจทราบได้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

นางจึงกลับเข้าห้องไปพักผ่อน

หลังจากส่งหมอหลวงเซิ่งกลับไปแล้ว ลั่วชิงยวนก็ให้จือเฉาไปสืบดูว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

บัดนี้จือเฉาเฉลียวฉลาด นางนำเครื่องประดับกับเงินไปแล้วออกไปถามไถ่ขันทีหนุ่ม

ครู่หนึ่ง จือเฉาก็กลับมารายงาน “พระชายา บ่าวสืบทราบมาแล้วเจ้าค่ะ”

“มีข่าวลือจากนอกวังเข้ามา กล่าวว่าพระชายาทรงแสดงท่าทีสนิทสนมกับบุรุษอื่นกลางถนน แล้วยังทำเรื่องเสื่อมเสียในศาลาริมน้ำด้วย องค์จักรพรรดิสูงสุดทรงทราบเรื่องจึงพิโรธมากเพคะ”

ลั่วชิงยวนได้ฟังดังนั้นก็ตกตะลึง

“ขออภัยเจ้าค่ะ บ่าวเสียงดังเกินไปจนรบกวนพระชายา”

“ก็มีคนนำเรื่องวันนี้ไปฟ้องในท้องพระโรง องค์จักรพรรดิจึงทรงปลดพระชายาออกจากตำแหน่งมหาปราชญ์เจ้าค่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลั่วชิงยวนก็โล่งใจ

ที่แท้ก็มิได้ปลดฟู่เฉินหวน

“มิเป็นอะไร ปลดก็ปลดไป”

ลั่วฉิงได้เข็มทิศของนางไป ย่อมหมายปองตำแหน่งมหาปราชญ์อยู่แล้ว

มิช้าก็เร็วฟู่อวิ๋นโจวต้องมอบตำแหน่งมหาปราชญ์ให้ลั่วฉิง

ดูเหมือนว่าทั้งหมดนี้จะเป็นแผนซ้อนแผน

“พระชายา พักผ่อนต่อเถิดเจ้าค่ะ”

ลั่วชิงยวนลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า “มินอนแล้ว ลุกขึ้นเดินเล่นดีกว่า”

ลั่วชิงยวนแต่งตัว ตั้งใจจะไปเล่นหมากรุกกับจักรพรรดิสูงสุด

ทว่าเมื่อเปิดประตูออกไปก็เห็นฟู่เฉินหวนยืนอยู่หน้าห้อง