ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1205

เหตุใดแคว้นหลีจึงส่งกองทัพมากะทันหัน

ฟู่อวิ๋นโจวเอ่ยถาม “ท่านมหาปราชญ์ ท่านเชี่ยวชาญด้านนี้ พอจะทำนายผลลัพธ์ได้หรือไม่?”

“ควรจะรับมืออย่างไร”

ขุนนางทั้งหลายต่างมองไปที่ลั่วฉิง ลั่วฉิงไม่มีทางเลือก จึงได้แต่กัดฟันกล่าวว่า “เรื่องนี้... ทำนายได้ แต่หม่อมฉันต้องการเวลาเพคะ”

ฟู่อวิ๋นโจวมีสีหน้ากังวล และถามว่า “ท่านมหาปราชญ์ต้องการเวลานานเพียงใด?”

ลั่วฉิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงกล่าวว่า “สามวันเพคะ!”

สิ้นคำพูดของนาง หลายคนก็แสดงความมิพอใจ

“สามวันหรือ? ซีหลิงอยู่ห่างจากเมืองหลวงราวพันลี้ สามวันกว่าจะบอกผลลัพธ์ จะทันการณ์ได้อย่างไร”

“ก่อนหน้านี้พระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการก็มิได้ใช้เวลานานถึงเพียงนั้น”

“ใช่ ท่านมหาปราชญ์คงจะมิค่อยมีความสามารถมากถึงเพียงนั้นกระมัง”

คำพูดนี้ทำให้ลั่วฉิงหน้าซีดเผือด

“สองวัน อย่างเร็วที่สุดก็ต้องสองวัน!” ลั่วฉิงกัดฟันกล่าว

ในตอนนี้ ฟู่เฉินหวนกล่าวอย่างใจเย็น “แคว้นหลีส่งกองทัพมาโดยมิทราบสาเหตุ ข้าคิดว่าตอนนี้ควรส่งคนไปเจรจากับแคว้นหลีโดยด่วน”

“ระหว่างนั้นก็ส่งกองกำลังไปเสริมอย่างลับ ๆ ด้วย อย่าได้พึ่งพาแต่ผลการทำนายของท่านมหาปราชญ์”

“หากผลลัพธ์ออกมาแล้วมีอะไรเปลี่ยนแปลง เราก็จะสามารถรับมือได้”

เหล่าขุนนางต่างพยักหน้าเห็นด้วย

ฟู่อวิ๋นโจวจึงสั่งการ “เช่นนั้นก็ทำตามที่อ๋องผู้สำเร็จราชการรับสั่ง แยกย้ายกันไปเตรียมการได้เลย”

“ท่านมหาปราชญ์ หวังว่าสองวันข้างหน้าท่านจะให้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจ”

เขาเป็นผู้แต่งตั้งมหาปราชญ์ลั่วฉิงผู้นี้เอง

และเป็นหนึ่งในมิกี่เรื่องที่เขาทำหลังจากขึ้นครองราชย์ จะผิดพลาดมิได้ มิเช่นนั้นเขาในฐานะจักรพรรดิคงจะถูกคนด่าลับหลังว่าเป็นจักรพรรดิผู้โง่เขลา

ลั่วฉิงแบกรับแรงกดดันมหาศาล นางได้แต่ตอบว่า “เพคะ!”

......

ลั่วชิงยวนนับวันเวลาด้วยความกระวนกระวาย คิดว่าเมื่อใดแคว้นหลีจะยกทัพมา

เย็นวันหนึ่ง ลั่วชิงยวนนั่งพิงหน้าต่างตามปกติ มองทิวทัศน์นอกหน้าต่างด้วยความเบื่อหน่ายเต็มที