เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1207

ฟู่เฉินหวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา แววตาที่น่ารังเกียจนั้นทำให้หัวใจของลั่วชิงยวนเจ็บปวดราวกับถูกเข็มทิ่มแทง

ลั่วชิงยวนกัดฟันพลางกลั้นน้ำตาไว้ “ท่านมิได้บอกว่าจะเชื่อหม่อมฉันหรอกหรือเพคะ?”

“หากหม่อมฉันบอกท่านทั้งหมด ท่านก็จะเชื่อหม่อมฉันมิใช่หรือเพคะ!”

ฟู่เฉินหวนมีแววตาเย็นชา มองนางอย่างเฉยเมย “แต่เจ้าบอกข้าทั้งหมดแล้วหรือยังเล่า? เจ้ายังคงปิดบัง ยังคงหลอกลวง!”

เสียงตำหนินั้นเต็มไปด้วยความโกรธ

ทำให้หัวใจของลั่วชิงยวนแทบแตกสลาย

“ฟู่เฉินหวน วันนี้ท่านมาก็เพื่อหลอกลวงหม่อมฉันอีกแล้วใช่หรือไม่”

“จุดประสงค์สุดท้ายของท่านคือ หลอกล่อให้หม่อมฉันบอกวิธีใช้เข็มทิศอาณัติสวรรค์ เพราะลั่วฉิงใช้มันมิได้ ใช่หรือไม่!”

ลั่วชิงยวนตะโกนด้วยความโกรธ

“หม่อมฉันช่างโง่เขลาที่เชื่อใจท่าน บอกความลับทั้งหมดให้ท่านฟัง แต่ท่านก็หลอกลวงหม่อมฉันอีกครั้ง...”

พูดไปน้ำตาของลั่วชิงยวนก็ไหลริน

ในเวลานี้ หัวใจของลั่วชิงยวนราวกับถูกควักออกมาผ่าเป็นสองซีก

เจ็บปวดเจียนตาย

แต่ฟู่เฉินหวนกลับมิเปลี่ยนสีหน้า แววตายิ่งเย็นชาขึ้น

เขาบีบคอของนางด้วยความโกรธ

“ในเมื่อเจ้ารู้แล้ว ข้าก็ขี้เกียจเสแสร้งกับเจ้าแล้ว”

“เข็มทิศอาณัติสวรรค์ใช้อย่างไร!”

“หากพูดมิได้ก็เขียน เขียนมิได้ก็วาด!”

“วันนี้ข้าต้องได้คำตอบ!”

เขาข่มขู่อย่างรุนแรง

แรงบีบที่มือค่อย ๆ เพิ่มขึ้น ลั่วชิงยวนรู้สึกหายใจมิออก แต่ครั้งนี้นางกลับมิขัดขืน

น้ำตาไหลรินอาบแก้ม

นางจ้องมองฟู่เฉินหวนด้วยสายตาท้าทาย “ฆ่าหม่อมฉันเสียสิ ฆ่าหม่อมฉันเสีย ใต้หล้านี้จะได้ไม่มีใครรู้วิธีใช้เข็มทิศอาณัติสวรรค์อีก”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย