ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1212

ทั้งสองหันไปมอง

จึงเห็นเฉินชีที่แผ่รังสีอำมหิตเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า

เฉินชีมองลั่วฉิงด้วยสายตาเย็นชา “เจ้ากำลังทำอะไร?”

ลั่วฉิงถอยหลังด้วยความตื่นตระหนก “ข้าสิต้องถามเจ้า เหตุใดจึงส่งกองทัพมากะทันหัน? นี่มิได้อยู่ในแผนของเรา และเจ้าก็มิได้บอกข้าล่วงหน้า”

เฉินชีหรี่ตาลง “ข้าจะทำอะไรต้องรายงานเจ้าด้วยรึ? เจ้าเป็นใคร? กล้าดีอย่างไรมาขัดขวางข้า?”

ลั่วฉิงรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย นางรีบคว้าเข็มทิศอาณัติสวรรค์มาถือไว้ เพราะกลัวว่าของล้ำค่าที่ได้มาจะหายไป

“เฉินชี! ข้าแค่ต้องการสิ่งที่เราตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก!”

เฉินชีมองลั่วชิงยวน ใบหน้าเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ก่อนจะพุ่งเข้าไปบีบคอของลั่วฉิง

แล้วต่อยเข้าที่หน้าอกของลั่วฉิง

ลั่วฉิงกระอักเลือด ร่างกระเด็นออกไปนอกหน้าต่าง

ลั่วชิงยวนได้ยินเสียงร่างตกกระทบพื้นจากที่สูง จึงรู้ว่าที่นี่คือชั้นสอง

น่าจะเป็นโรงเตี๊ยม

เฉินชีเดินไปที่หน้าต่าง มองลงไป เห็นเพียงร่างของลั่วฉิงวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนหายไปในฝูงชน

เดิมทีเฉินชีอยากจะตามไป แต่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็มิได้ตามไป

หากลั่วฉิงตาย ลั่วชิงยวนก็จะไม่มีภัยคุกคาม นางอาจจะมิยอมไปแคว้นหลีกับเขา

เช่นนั้นก็ต้องเก็บลั่วฉิงไว้

จากนั้นเขาก็หันกลับมาหาลั่วชิงยวน นั่งยอง ๆ ตรงหน้านาง แล้วยกมือขึ้นลูบใบหน้าของนางเพื่อเช็ดเลือดที่มุมปาก

“ตอนนี้ไปกับข้าได้หรือยัง?”

ลั่วชิงยวนเบือนหน้าหนีอย่างเย็นชา

“ยังมิได้”

“ข้าจะไปกับเจ้า หลังจากที่ทำเรื่องที่ต้องทำเสร็จแล้ว”

เฉินชีขมวดคิ้ว “เจ้ายังตัดใจจากฟู่เฉินหวนมิได้หรือ?”

เขาคว้าข้อมือของลั่วชิงยวน “เป็นเพราะเด็กคนนี้ใช่หรือไม่?”

เขาจับชีพจร แววตาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ร่างกายของเจ้าตอนนี้คลอดเด็กคนนี้มิได้”

ลั่วชิงยวนสะบัดมือออก “มิเกี่ยวกับเจ้า”

“หากอยากให้ข้ายินยอมไปกับเจ้าก็อย่ามายุ่งเรื่องของข้า หลังจากที่ข้าทำธุระเสร็จ ข้าก็จะไปกับเจ้าเอง”