ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1217

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ศพถูกนำออกจากตำหนักอ๋อง

เฉินชีที่กำลังรีบมาที่ตำหนักอ๋องบังเอิญเห็นเข้า จึงรีบเข้าไปในตำหนักอ๋อง แล้วตรงไปยังเรือนที่ลั่วชิงยวนพักอาศัย

ก็เห็นเรือนที่ถูกไฟไหม้จนหมดสิ้น

เฉินชีตกใจมาก รีบคว้าคอเสื้อคนรับใช้คนหนึ่งมาถามเสียงดัง “ลั่วชิงยวนอยู่ที่ใด!”

ท่าทางดุร้ายนั้นทำให้ทุกคนหวาดกลัว

“พระชายา... ถูกไฟคลอกสิ้นไปแล้ว!”

ได้ยินดังนั้น สีหน้าของเฉินชีก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือดทันที

ก่อนจะรีบไปที่เรือนด้านหน้า ปรากฏตัวต่อหน้าฟู่เฉินหวน จิตสังหารแผ่ซ่านจนทำให้องครักษ์ในเรือนชักดาบขึ้นมาด้วยความระมัดระวังแล้วเข้าล้อมเฉินชีไว้

“ฟู่เฉินหวน ลั่วชิงยวนอยู่ที่ใด!”

ฟู่เฉินหวนที่มีสีหน้าเย็นชากล่าวอย่างใจเย็น “ตายแล้ว”

เฉินชีโกรธจัด กระโจนเข้าใส่ฟู่เฉินหวน “ไฟไหม้เป็นฝีมือของเจ้าใช่หรือไม่?!”

ถึงแม้จะมิใช่เขาที่จุดไฟ ก็ต้องเป็นเขาที่สั่งให้คนจุด!

มิเช่นนั้นทั้งตำหนักอ๋อง เหตุใดจึงมีเพียงเรือนของลั่วชิงยวนที่ถูกไฟไหม้!

คนในตำหนักมากมาย เหตุใดจึงมีเพียงลั่วชิงยวนคนเดียวที่ตาย!

แต่ฟู่เฉินหวนหาได้ปฏิเสธไม่ เขามองเฉินชีด้วยแววตาดุดัน เต็มไปด้วยความเป็นศัตรู

“นางทรยศข้า ต่อให้ข้าต้องทำลายนาง ก็จะมิยอมให้เจ้าทั้งสองได้ครองคู่กัน!”

น้ำเสียงเย็นยะเยือกนั้นไร้ซึ่งความอบอุ่น

เฉินชีได้ฟังดังนั้นก็บันดาลโทสะ

“ฟู่เฉินหวน! เจ้ามันบ้าไปแล้ว!”

“ในเมื่อเจ้าฆ่าอาเหลาของข้าก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”

เฉินชีโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ดวงตาแดงก่ำกระหายเลือด พลันชักกระบี่พิชิตมารออกมา

ฟาดฟันฟู่เฉินหวน

ฟู่เฉินหวนหรี่ตาลง มิหลบแม้แต่น้อย

ในวินาทีต่อมา ทหารจำนวนมากก็กรูกันเข้ามาจากทุกสารทิศ

เสียงฝีเท้ามากมายนั้นชวนให้น่าขนลุก

องครักษ์ต่างก็ขวางฟู่เฉินหวนไว้ ขณะรับกระบี่ของเฉินชี

เฉินชีถูกรุมโจมตีจนถอยหลังไปสองก้าว เมื่อรู้ตัวว่านี่เป็นกับดักก็ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก