ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1218

ฟู่เฉินหวนยังคงนิ่งเงียบ มิเอ่ยคำใดสักคำ

จักรพรรดิสูงสุดโกรธจัด พลันตบหน้าฟู่เฉินหวนเข้าไปอีกสองฉาดอย่างแรงจนตัวเองเกือบล้มลงไปที่พื้น

ดีที่ขันทีรีบเข้ามาพยุงไว้ได้ทัน

จักรพรรดิสูงสุดชี้นิ้วไปที่ฟู่เฉินหวนด้วยความโกรธจัดจนแทบหายใจมิออก “เจ้ามันโหดร้ายเกินไปแล้ว!”

ฟู่เฉินหวนยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย “คนที่อยากได้สิ่งที่ยิ่งใหญ่ ก็ต้องยอมเสียสละบ้างเป็นธรรมดา”

“เจ้าอยากให้ข้าตายใช่หรือไม่!” จักรพรรดิสูงสุดโกรธจนแทบคลั่ง อยากจะเข้าไปเตะซ้ำอีกสักสองที แต่แล้วก็วูบหมดสติไป

จักรพรรดิสูงสุดเป็นลมล้มพับไป

หมอหลวงรีบมาตรวจชีพจรและตรวจร่างกายอย่างละเอียด เมื่อแน่ใจว่าไม่มีอันตราย ฟู่เฉินหวนก็ขอตัวออกไป

เขาเดินไปเข้าเฝ้าจักรพรรดิที่ห้องทรงพระอักษรทั้งที่ยังมีรอยฝ่ามือแดงปรากฏอยู่บนใบหน้า

ฟู่อวิ๋นโจวตอนนี้ร้อนใจยิ่งกว่าจักรพรรดิสูงสุด รีบถามทันที “ลั่วชิงยวนปลอดภัยดีใช่หรือไม่?”

ฟู่เฉินหวนยังคงตอบเหมือนเดิม “นางตายแล้ว”

ฟู่อวิ๋นโจวตัวแข็งทื่อทันใด ตะลึงงันราวถูกฟ้าผ่า

เขาจ้องมองฟู่เฉินหวนด้วยความตกใจ ดวงตาพลันกลายเป็นสีแดงก่ำด้วยความโกรธ จากนั้นวิ่งเข้ามากระชากคอเสื้อฟู่เฉินหวน

“ฟู่เฉินหวน! เจ้าเคยสัญญาว่าจะดูแลนางให้ดี! เจ้ากล้าดีอย่างไรมาฆ่านาง!”

“หากเจ้ามิต้องการนาง ก็มีคนอื่นอีกตั้งมากมายที่ต้องการนาง! เหตุใดเจ้าต้องฆ่านางด้วย!”

จักรพรรดิตวาดลั่นด้วยความโกรธ ดวงตาเต็มไปด้วยเพลิงโทสะประหนึ่งว่าต้องการฆ่าฟู่เฉินหวนจริง ๆ

เขาต่อยหน้าฟู่เฉินหวนอย่างแรงจนล้มลงไปกองกับพื้น

ฟู่เฉินหวนเช็ดเลือดที่มุมปาก แต่ก็มิได้เอ่ยคำใด มิได้ตอบโต้

จักรพรรดิเหวี่ยงฟู่เฉินหวนลงพื้น ก่อนจะขึ้นคร่อมแล้วระดมหมัดด้วยความเคียดแค้น

“ข้าจะฆ่าเจ้า!”

จักรพรรดิบันดาลโทสะบีบคอฟู่เฉินหวนด้วยความเกลียดชัง

นางผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ นางผู้เป็นที่หมายปองกลับถูกฟู่เฉินหวนกระทำเยี่ยงไร้ค่า มิรู้จักทะนุถนอม

เขาเกลียดตัวเอง เกลียดที่หลอกลวงนาง เกลียดที่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป

ยิ่งเกลียดมากที่ตนใจอ่อน หากใช้อำนาจช่วงชิงนางมาด้วยการบังคับให้แต่งงาน แม้ลั่วชิงยวนจะมิยินดี แต่ก็คงมิถึงแก่ความตาย!