ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1222

“ตามข้ามา” ซูโหยวสั่ง

จือเฉาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงตามซูโหยวไป

เมื่อมาถึงห้องของซูโหยว ซูโหยวก็หยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมายื่นให้จือเฉา

จือเฉางุนงง “นี่คือ...”

“นี่คือสิ่งที่ท่านอ๋องให้เจ้าทำก่อนหน้านี้ จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายที่ท่านอ๋องเขียนถึงพระชายา”

จือเฉารับจดหมายมาอ่าน แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด “พระชายามิได้...”

ซูโหยวยกนิ้วชี้แตะริมฝีปาก แล้วกล่าวว่า “พระชายายังมิตาย”

“ทั้งหมดนี้เป็นแผนการของท่านอ๋อง”

“ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว เช้าวันพรุ่ง เจ้าก็พาพระชายาออกจากตำหนัก ออกจากเมืองหลวง แล้วอย่าได้กลับมาอีก”

“ส่วนจดหมายฉบับนี้ค่อยมอบให้พระชายาหลังจากผ่านไปครึ่งปี”

“เจ้าทำได้หรือไม่?”

จือเฉาตกใจมากและรู้สึกสับสน “แผนการของท่านอ๋องคืออะไรกันแน่”

“เจ้าอย่าสนใจมาก ทำตามที่ท่านอ๋องสั่งก็พอ เจ้าแค่ต้องรู้ว่าทำเช่นนี้จึงจะรักษาชีวิตของพระชายาได้”

“เรื่องที่ข้าบอกเจ้า ห้ามบอกพระชายา แค่ส่งจดหมายฉบับนี้ให้พระชายาหลังจากผ่านไปครึ่งปีก็พอ”

“นี่เป็นโอกาสที่เจ้าทั้งสองจะมีชีวิตรอด เข้าใจหรือไม่?”

จือเฉาตั้งใจฟัง พยักหน้า แล้วเก็บจดหมายไว้ในอกเสื้อ

“แล้วตอนนี้พระชายาอยู่ที่ใด? วันพรุ่งข้าควรไปหาท่านที่ใด?”

ซูโหยวกวักมือ จือเฉาจึงโน้มตัวเข้าไปใกล้

หลังจากฟังจบ จือเฉาก็ตกใจสุดขีด ที่แท้พระชายาก็อยู่ในตำหนักอ๋องตลอด

แต่ในเมื่อซูโหยวบอกนางก็แสดงว่าพระชายายังมีชีวิตอยู่จริง ๆ!

“ได้ ข้าจะทำตามคำสั่ง!” จือเฉาตื่นเต้นมาก

พระชายายังมีชีวิตอยู่ ช่างดีจริง ๆ!

จือเฉารีบกลับไปที่เรือน รอคอยวันพรุ่งนี้อย่างใจจดใจจ่อ

......