ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1226

ลั่วชิงยวนหยิบยันต์ออกมาจากแขนเสื้อ แล้วถือไว้ในมือ วินาทีต่อมายันต์นั้นลุกไหม้เป็นเถ้าถ่าน พลังหยินอันรุนแรงพวยพุ่งออกมา

ลั่วฉิงตกใจมาก

นางเห็นยันต์ลุกไหม้ก่อนที่มิติจะเปิดออก ทันใดนั้นงูยักษ์ก็พุ่งทะยานออกมาจากมิติ

มันอ้าปากเปื้อนเลือดขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาลั่วฉิง

เสียงคำรามดังกึกก้อง

ลั่วฉิงรีบหยิบเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมา แต่กลับไร้ประโยชน์ นางถูกเสียงคำรามผลักจนกระเด็นออกจากห้อง เข็มทิศอาณัติสวรรค์ในมือหล่นลงพื้น

นางตกลงไปที่ห้องโถงชั้นล่าง ได้แต่ลุกขึ้นยืนโซซัดโซเซ และเงยหน้ามองห้องนั้นด้วยความโกรธ

นางกัดฟันแล้วหันหลังเดินออกไป

ข้างกายลั่วชิงยวนมีงูยักษ์คอยปกป้อง!

แต่ก็ดี ทั้งเข็มทิศอาณัติสวรรค์และดีงู นางต้องการทั้งหมด!

ประตูห้องถูกปิดลงอีกครั้ง

ลั่วชิงยวนก้มลงเก็บเข็มทิศอาณัติสวรรค์ที่ตกอยู่บนพื้น ในที่สุดก็วางใจได้เสียที

ของอย่างอื่นจะหายไปก็ได้แต่เข็มทิศอาณัติสวรรค์จะหายไปมิได้

นางรู้ว่าลั่วฉิงต้องสะกดรอยตามมาแน่นอน จึงจงใจแวะพักที่นี่เพื่อให้ลั่วฉิงมีโอกาสลงมือ

ครู่หนึ่งจือเฉาและฉู่จิ้งก็กลับมา ลั่วชิงยวนรีบพาพวกเขาเดินทางไปซีหลิงในทันที

มิกล้าเสียเวลาอีก

บนรถม้า ฉู่จิ้งกล่าวอย่างใจเย็น “มีข้าอยู่แล้วจะกลัวอะไร มิต้องรีบร้อนถึงเพียงนั้น ร่างกายของเจ้าไหวหรือ”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “เข็มทิศอาณัติสวรรค์เป็นสิ่งที่ลั่วฉิงพยายามอย่างหนักให้ได้มาครอบครอง ตอนนี้ตำแหน่งมหาปราชญ์ของนางขาดสิ่งนี้มิได้”

“ดังนั้นนางจะมิยอมแพ้”

“รีบไปกันก่อน หลีกเลี่ยงนางจะได้มิเกิดเรื่อง”

ฉู่จิ้งพยักหน้า “ได้”

หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินทางตลอด พักผ่อนในตอนกลางคืน แต่นอนกลางแจ้งในป่า

เมื่อได้เข็มทิศอาณัติสวรรค์มา ในที่สุดลั่วชิงยวนก็สามารถใช้เข็มทิศอาณัติสวรรค์ฝึกฝน และดูดซับพลังจากดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เพื่อฟื้นฟูร่างกายได้

เพียงแต่การฟื้นฟูร่างกายจนสมบูรณ์อาจต้องใช้เวลานาน

นางรู้สึกได้ถึงความอ่อนแอของร่างกาย แทบจะไร้ซึ่งพลังชีวิต