ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1227

นางสะบัดมือ ผงยาพุ่งเข้าใส่ใบหน้าของฉู่จิ้ง

ฉู่จิ้งมึนหัวทันที

“เป็นเจ้านี่เอง!” ฉู่จิ้งโยนคนที่อยู่ในอ้อมแขนออกไป

ลั่วฉิงตีลังกาลงพื้นอย่างมั่นคง แล้วมองฉู่จิ้งด้วยสายตาเย็นชา “ที่แท้ก็ต้องปลอมตัวเป็นเด็กคนนี้จริง ๆ ถึงจะหลอกเจ้าได้สินะ”

“ตอนนั้นเฉินเซี่ยวหานมีโอกาสใช้ซ่งเชียนฉู่มาข่มขู่เจ้า แต่เขากลับมิทำ ทำให้แผนของข้าล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า ช่างโง่เขลาสิ้นดี!”

“วันนี้ข้าจะควักดีงูของเจ้าด้วยตัวเอง!”

“จัดการเจ้าแล้วข้าค่อยไปจัดการลั่วชิงยวน!”

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของฉู่จิ้งก็เปลี่ยนไป

ลั่วชิงยวนคงจะตกอยู่ในอันตราย

เขามิอยากต่อสู้กับนาง ตัดสินใจรีบหันหลังวิ่งหนี

แต่บนพื้นกลับมีแสงสีทองส่องประกาย

วงเวทสีทองอยู่ใต้เท้าของเขา

เขาออกไปมิได้!

ลั่วฉิงเดินเข้ามาหาช้า ๆ พลางหัวเราะอย่างเย็นชา “เจ้าคิดว่าข้ามิได้เตรียมตัวเลยงั้นรึ?”

“มีโอกาสล่อเจ้าออกมาได้เช่นนี้ ข้าจะปล่อยให้เจ้าหนีไปได้อย่างไรเล่า”

ลั่วฉิงถือกระบี่ยาวเข้ามา แววตาเต็มไปด้วยความกระหายเลือด

นางจะควักดีของเขาทั้งเป็น!

ถึงตอนนั้น มิเพียงแต่อาการบาดเจ็บของนางจะหายเท่านั้น แต่ยังจะทำให้พลังเพิ่มขึ้นอีกด้วย!

......

ในเวลาเดียวกัน

ลั่วชิงยวนที่กำลังเดินอยู่บนถนนยังคงตามหาที่มาของวงเวท ความรู้สึกเลือนรางนั้นบ่งบอกว่ามันน่าจะอยู่ในเมืองนี้

แต่มีผู้คนสัญจรไปมามากมายบดบังพลังนั้น

ในตอนนั้นเอง

กลับมีเงาร่างหนึ่งเดินมาจากฝูงชนข้างหน้า

ทำให้ลั่วชิงยวนชะงัก