เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1239

ฉู่จิ้งคลี่ยิ้ม รอยยิ้มนั้นแสนอ่อนโยน

......

เฉินชีลงเขาไปสามวันแล้ว

บอกว่าจะไปฆ่าลั่วฉิง ลั่วชิงยวนก็มิรู้ว่าเขาจะฆ่าลั่วฉิงจริงหรือไม่

ได้แต่รอผลลัพธ์

นางอยู่ในห้องสามวัน มิออกไปไหน แค่เปิดประตู นอนมองทิวทัศน์นอกประตูอยู่บนเก้าอี้

กินยามาหลายวัน ในที่สุดร่างกายก็มีแรงขึ้นบ้างแล้ว

คืนหนึ่งลั่วชิงยวนลุกขึ้นไปเดินยืดเส้นยืดสายที่ลานและฝึกฝนด้วยเข็มทิศ

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากในป่า

แต่มิใช่เสียงฝีเท้าของเฉินชี

ลั่วชิงยวนจ้องมองไปที่ป่า

สายตาพลันเห็นหญิงสาวชุดฟ้าเดินเข้ามาด้วยท่าทางดุดัน สีหน้ามิเป็นมิตร

เมื่อเห็นผู้มาเยือน ลั่วชิงยวนก็ตกใจเล็กน้อย

เกาเหมียวเหมี่ยว!

นางมาที่นี่ได้อย่างไร

ในตอนนี้เกาเหมียวเหมี่ยวก็กำลังจ้องมองหญิงสาวในลานอยู่ นางสวมชุดขาว สวมผ้าคลุมสีดำ ใบหน้างามราวกับหยกซีดเซียวท่ามกลางแสงจันทร์เหมือนคนตาย

ใช่แล้ว! เฉินชีชอบแบบนี้!

“เจ้าคือพระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการที่เฉินชีลักพาตัวมาจากแคว้นเทียนเชวียใช่หรือไม่?”

ลั่วชิงยวนตอบอย่างใจเย็น “เขียนหนังสือหย่าแล้ว มิใช่พระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการแล้ว”

“ข้ามิสนว่าเจ้าจะเป็นพระชายาผู้สำเร็จราชการหรือไม่ บังอาจมีความสัมพันธ์กับเฉินชี ข้าจะฆ่าเจ้า!”

เกาเหมียวเหมี่ยวหรี่ตาลง ชักแส้ที่เอวออกมาฟาดลงพื้นดังเปรี้ยง

เสียงดังแสบแก้วหู

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลง นัยน์ตาฉายแววเย็นชา “เจ้ามิพอใจเฉินชีก็ควรจะไปหาเขาสิ”

เกาเหมียวเหมี่ยวคร้านจะพูดไร้สาระ ฟาดแส้ใส่ลั่วชิงยวนอย่างแรง

ลั่วชิงยวนรีบหลบ โต๊ะไม้และเก้าอี้ไม้ในลานถูกแส้ฟาดจนแตกเป็นสองท่อน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย