ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1240

ลั่วชิงยวนขยี้ยันต์จนแหลกละเอียด เตี่ยฉุยถูกดูดเข้าไปในร่างของลั่วชิงยวน

ในจังหวะที่แส้ฟาดมา ลั่วชิงยวนรีบยื่นมือออกไปรับ

พลันคว้าแส้ไว้แล้วดึงอย่างแรง ก่อนจะเหวี่ยงเกาเหมียวเหมี่ยวกระเด็นออกไป

เกาเหมียวเหมี่ยวตกใจ แต่ยังรีบกระโจนเข้ามา ลั่วชิงยวนถือโอกาสต่อยเข้าที่ท้องของเกาเหมียวเหมี่ยวอย่างแรง

ซัดนางกระเด็นออกไป

กระแทกเข้ากับต้นไม้ ล้มลงกับพื้นแล้วกระอักเลือด

“เจ้า! เจ้าเป็นใครกันแน่!” เกาเหมียวเหมี่ยวมองหญิงสาวที่อ่อนแอและซีดเซียวตรงหน้าด้วยความตกใจ

มิอยากจะเชื่อว่านางจะสามารถควบคุมวิญญาณให้เข้าสิงร่างได้

หากคนที่ถูกสิงไม่มีพลังและจิตใจที่แข็งแกร่งย่อมถูกกลืนกินได้ทุกเมื่อ

โดยเฉพาะวิญญาณเร่ร่อนที่ไปเกิดใหม่มิได้นั้นก็อยากจะมีร่างอยู่แล้ว

เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวผู้นี้อ่อนแอและมิน่าจะสามารถควบคุมวิญญาณได้ ทว่านางมิเพียงแต่ควบคุมได้เท่านั้น แต่ยังสามารถใช้พลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้ด้วย

“ลั่วชิงยวน” นางเอ่ยชื่อสามพยางค์

น้ำเสียงเย็นชาไร้ซึ่งความอบอุ่นเจือปน

แต่พลังที่แผ่ซ่านออกมากลับทำให้น่าหวาดกลัวอย่างบอกมิถูก

แต่ในตอนนั้น ลั่วชิงยวนก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก เลือดเอ่อล้นขึ้นมาในลำคอ

นางยกมือขึ้นกุมหน้าอก พยายามกลืนเลือดลงไป

ถึงแม้ว่าจะได้รับพลังจากเตี่ยฉุย แต่ร่างกายของนางตอนนี้มิสามารถแบกรับการมีอยู่ของเตี่ยฉุยได้

เกาเหมียวเหมี่ยวเห็นดังนั้นก็ตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง ถือโอกาสนี้โจมตีด้วยการฟาดแส้ใส่ลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนรีบถอยห่าง แต่ก็ช้าไปก้าวหนึ่ง แส้ของเกาเหมียวเหมี่ยวยาวกว่าแส้ทั่วไป

นางถูกแส้พันรอบคอ

คอถูกกระชากทำให้รู้สึกหายใจมิออก ก่อนจะถูกเหวี่ยงกระเด็นออกไป

ขณะที่กำลังจะชนเข้ากับต้นไม้

ในตอนนั้นก็มีเงาดำพุ่งเข้ามา กอดลั่วชิงยวนที่กำลังจะชนเข้ากับต้นไม้ไว้

ดวงตาของเฉินชีเต็มไปด้วยเหี้ยมเกรียม เขาวางลั่วชิงยวนลงบนพื้นอย่างมั่นคง จากนั้นก็กระโจนเข้าหาเกาเหมียวเหมี่ยวในพริบตาเดียว