ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1245

“เจ้าครอบครองนาง แต่กลับทำร้ายนาง ข้าอยากครอบครองนาง แต่กลับมิเคยได้ครอบครอง”

ฟู่อวิ๋นโจวถอนหายใจ ความโศกเศร้าแวบขึ้นมาในดวงตาของเขา

ฟู่เฉินหวนหัวเราะ “ที่แท้เจ้าอดทนมานานตั้งแต่แรกก็เพื่อลั่วชิงยวนงั้นหรือ?”

“เจ้าหวังบัลลังก์มาตั้งแต่แรกแล้ว”

“ตอนนี้ได้บัลลังก์มาแล้ว ยังมิพอใจอีกหรือ?”

กล่าวจบ ฟู่เฉินหวนก็หันหลังเดินจากไปอย่างเย็นชา

หัวใจของฟู่อวิ๋นโจวสั่นไหว

ใช่ เขาหวังบัลลังก์มาตั้งแต่แรก และเขาไม่มีโอกาสเลือก

......

ลั่วชิงยวนพักฟื้นบนเขานานหลายวัน เมื่อร่างกายดีขึ้นบ้างก็จะไปฝึกกระบี่ในป่า

เมื่ออากาศหนาวเย็นผ่านพ้นไป อากาศจะค่อย ๆ อบอุ่นขึ้น

ลั่วชิงยวนจึงตัดสินใจลงเขาไปกับเฉินชี นางทำให้เฉินชีรอนาน แต่เขาก็อดทน มิกล้าทำให้นางโกรธ

วันนี้พวกเขาออกเดินทางลงเขา

หลังจากลงเขาแล้วก็เดินทางมาถึงเมืองหลวงของแคว้นหลี

เมื่อได้เห็นเมืองที่ยิ่งใหญ่ ลั่วชิงยวนก็รู้สึกซับซ้อน มีความรู้สึกคุ้นเคยที่มิได้สัมผัสมานาน

นางเติบโตที่นี่มาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ตายที่นี่ด้วย

จนถึงตอนนี้นางก็ยังมิรู้ว่าใครเป็นคนฆ่านาง

อาจจะเป็นเกาเหมียวเหมี่ยว เพราะเฉินชีแสดงออกอย่างชัดเจนว่าชอบนาง เกาเหมียวเหมี่ยวเป็นคนที่ฆ่าแม้กระทั่งสตรีที่เฉินชีมอง

แต่อาจจะเป็นคนอื่นก็ได้ คนที่หมายปองตำแหน่งนักบวชหญิง

ในเมื่อกลับมาแล้วก็ต้องสืบหาความจริงและศัตรู

เฉินชีพานางเข้าเมือง

แต่กลับมีขบวนคนขวางทางไว้ องครักษ์ชุดเกราะมากมายตามหลังบุรุษที่ขี่ม้ามา