ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1249

นางยัดเศษผ้าจากชุดที่ถูกกระชากจนขาดเข้าไปในปากของตู้เฟิงเฉิน

แล้วหยิบผ้าคลุมสีดำขึ้นมาคลุมร่างปกปิดอาภรณ์ที่ขาดวิ่น

นางก้มลง แววตามิหวาดกลัวเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

จ้องมองตู้เฟิงเฉินอย่างเย็นชา

“ข่มขืนหญิงสาวยี่สิบสามคน คนชั่วช้าเช่นเจ้า แม้แต่จะปราบเจ้า ข้ายังรังเกียจ”

เมื่อตู้เฟิงเฉินรู้ตัวว่าถูกหลอกก็โกรธจัด จ้องมองนางด้วยดวงตาแดงก่ำ พยายามดิ้นรนสุดกำลังแต่ก็ดิ้นมิหลุด

ลั่วชิงยวนหยิบมีดมากรีดเสื้อของเขา แล้วฉีกออกอย่างแรง

แน่นอน

ที่ไหล่ของเขาก็มียันต์ผนึกวิญญาณเช่นเดียวกัน

เหตุใดพวกเขาจึงมีเหมือนกันหมด

นางรู้แค่ว่าแคว้นหลีมีสถานที่แห่งหนึ่งที่ใช้คุมขังนักโทษโดยเฉพาะ

มีคนชั่วร้ายที่ก่ออาชญากรรมหรือคนที่ทรยศแคว้นหลี พวกเขาจะมิตาย แต่จะถูกขังไว้ที่นั่น

แต่คนชั่วร้ายทั้งสิบคนนี้ พวกเขาหนีออกมาจากที่นั่นได้หรือ?

พวกเขามีชื่อเสียงโด่งดัง เดินทางไปทั่วแคว้นหลีมานานแล้ว

ตามปกติควรจะปราบพวกเขาที่นี่ แล้วค่อยส่งไปขัง

เมื่อตั้งสติได้ ลั่วชิงยวนก็เอื้อมมือไปกระชากหน้ากากของตู้เฟิงเฉินออก

ลอกออกทีละชั้น ในที่สุดก็เผยใบหน้าที่แท้จริง

ใบหน้าที่ดูเด็ดเดี่ยวมิได้น่าเกลียดเหมือนที่ลั่วชิงยวนจินตนาการไว้

ตอนนี้มิเห็นความหยาบคายในแววตาของเขา มีเพียงความเกลียดชัง

แววตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังนั้นราวกับคมมีดสับลั่วชิงยวนให้เป็นชิ้น

ลั่วชิงยวนถามด้วยเสียงต่ำ “เจ้าเคยพบข้าหรือ? เหตุใดจึงเกลียดชังข้าเช่นนี้?”

แววตาของตู้เฟิงเฉินเต็มไปด้วยจิตสังหาร มือที่ถูกมัดไว้ด้านหลังถือมีดคมกริบตัดเชือกอยู่

ทันทีที่เชือกขาด ลั่วชิงยวนก็ใจกระตุก