ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1250

ผู้ชายหลายคนจับภรรยาและน้องสาวของตู้เฟิงเฉินไป แล้วลากเข้าไปในห้อง

เสียงร้องโหยหวนดังระงม

ตู้เฟิงเฉินร้อนใจ อยากจะช่วยพวกนาง แต่ก็ทำอะไรมิได้

“พวกสัตว์เดรัจฉาน!” ตู้เฟิงเฉินพยายามวิ่งเข้าไป แต่กลับถูกฟาดลงไปนอนกับพื้น เขายังลุกขึ้นวิ่งเข้าไปขัดขวางอีกครั้ง

“พวกเราสำนึกผิดแล้ว เหตุใดจึงทำกับพวกเราเช่นนี้!” หญิงสาวร้องไห้ดิ้นรน แต่ก็ถูกตบหน้ามิหยุด

ชายที่ตบนางกล่าวว่า “ทาสก็คือทาส! นี่คือประโยชน์ของพวกเจ้า!”

“พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์ขัดขืน ยอมรับอย่างสงบก็พอ!”

พูดจบ ก็ลากหญิงสาวเข้าไปในห้องแล้วปิดประตู

มีเสียงดิ้นรนและกรีดร้องดังมาจากในห้อง

ตู้เฟิงเฉินทรุดตัวร้องเอ่ยนามภรรยาและน้องสาวด้วยความสิ้นหวัง ก่อนจะใช้แรงทั้งหมดที่มีพุ่งชนประตู

แต่กลับถูกชายหลายคนจับกดลงพื้น

ในตอนนั้น ลั่วชิงยวนราวกับสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของเขา

ลั่วชิงยวนน้ำตาคลอ

ตู้เฟิงเฉินมิยอมแพ้ พยายามดิ้นรนเข้าไปช่วย แต่กลับถูกรุมซ้อมจนหัวแตก นอนคว่ำอยู่หน้าประตูอย่างอ่อนแรง

ได้แต่มองประตูที่ถูกเปิดออก มีคนออกมา แล้วมีคนใหม่เข้าไปอีก

เมื่อเห็นคนที่เขารักถูกทรมาน เขาก็เกลียดชังจนอยากจะทำลายใต้หล้าที่มิยุติธรรมผืนนี้

เมื่อทุกอย่างจบลง ตู้เฟิงเฉินรีบพุ่งเข้าไปในห้องด้วยความเป็นห่วง

สิ่งที่เห็นมีเพียงศพของภรรยาที่นอนเปลือยกาย ปลิดชีพตนด้วยการวิ่งชนกำแพงหลังจากถูกข่มขืน

เขาร้องไห้โฮ กอดร่างไร้วิญญาณของภรรยาไว้

ทั้งรู้สึกผิดและเสียใจ

“ข้าจะแก้แค้นให้เจ้า อวิ๋นเอ๋อร์ นักบวชหญิงชั่วร้ายพวกนั้น สักวันหนึ่ง ข้าจะฆ่าพวกมันให้หมด! อ๊ากกก”

ตู้เฟิงเฉินกอดศพภรรยาพลางส่งเสียงคำราม

หลังจากนั้นสิ่งที่ค้ำจุนตู้เฟิงเฉินให้มีชีวิตอยู่ก็มีเพียงความแค้น

เขาเกลียดชังตระกูลนักบวชหญิง เกลียดชังทุกคนที่ทำร้ายทาสอย่างพวกเขา

เขาฆ่าผู้คุมค่ายทาสนักโทษ