ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1253

กล่าวจบ นางก็พูดต่อ “หากข้าอยากอยู่ในเมืองหลวงก็ต้องทำภารกิจปราบพวกเจ้าให้สำเร็จ”

โฉวสือชีหัวเราะอย่างเย็นชา “ปราบหรือ? พวกข้าเป็นคน มิใช่สัตว์ เจ้าจะใช้เรื่องแก้ยันต์ผนึกวิญญาณมาขู่ให้พวกเราเชื่อฟังหรือ?”

แต่แววตาของลั่วชิงยวนกลับลุกโชนดั่งเพลิง นางยกยิ้มกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา “หามิได้”

“ข้าจะพาพวกเจ้า หนีออกจากค่ายทาสนักโทษ”

โฉวสือชีได้ยินดังนั้นก็ตกใจมาก

ค่ายทาสนักโทษมีค่ายกลและกลไก ไม่มีใครหนีออกไปได้ง่าย ๆ

ยิ่งไปกว่านั้น การป้องกันภายนอกก็แน่นหนา

“เจ้าอยู่ในสภาพนี้ ยังจะพาพวกข้าหนีออกจากค่ายทาสนักโทษอีก? อย่าว่าแต่เจ้าทำมิได้เลย ถึงเจ้าจะทำได้ แต่พวกข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร?”

ลั่วชิงยวนฟังออกว่าโฉวสือชีอยากจะร่วมมือ มิเช่นนั้นคงมินั่งอยู่ที่นี่เพื่อลองใจนาง

“เพราะมิใช่แค่พวกเจ้าที่ต้องการแก้ยันต์ผนึกวิญญาณ ข้าคิดว่าสหายและครอบครัวของพวกเจ้าก็ต้องการแก้ยันต์ผนึกวิญญาณเหมือนกัน”

คำพูดของลั่วชิงยวนทำให้โฉวสือชีพูดมิออก

มองปฏิกิริยาของโฉวสือชีแล้ว ลั่วชิงยวนก็รู้ว่าวิธีของนางถูกต้อง

“ข้าอยากรู้ว่า เหตุใดพวกเจ้าถูกสลักยันต์ผนึกวิญญาณแล้วแต่ยังหนีออกมาได้?”

โฉวสือชีขมวดคิ้ว สีหน้าเคร่งขรึมขณะกล่าวอย่างช้า ๆ “พวกข้าหนีออกมาจากหุบเขาทาส”

“คนที่อยู่ในหุบเขาทาสไม่มีอนาคต เด็กที่เกิดในหุบเขาทาส เมื่ออายุห้าขวบก็จะถูกสลักยันต์ผนึกวิญญาณ กลายเป็นทาสไปตลอดชีวิต”

“ถึงแม้ว่าเด็กเหล่านี้จะมิได้ทำอะไรผิด แค่เกิดมาเท่านั้น”

“ตอนแรกไม่มีใครตั้งคำถามถึงการมีอยู่ของหุบเขาทาส ทุกคนคิดว่าที่นั่นเป็นสถานที่สำหรับให้พวกเขาสำนึกผิด”

“แต่หลังจากนั้นก็พบว่าที่นั่นคือขุมนรก”

“พวกเขาต้องการทาสจนถึงกับเพาะพันธุ์ทาส จับคนที่อ่อนแอมาใส่ร้ายให้กลายเป็นทาส”

“แล้วประโยชน์ของทาสเหล่านี้คืออะไร”

“ก็คือให้ตระกูลนักบวชหญิงฝึกฝนที่เรียกว่าการปราบอย่างไรเล่า”

“ต่อให้จะตายไปแล้ว วิญญาณของทาสก็มิสามารถออกจากร่าง ถูกโยนไปที่หุบเขาฝังศพ กลายเป็นสถานที่ฝึกฝนของนักบวชหญิงอีก”