ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1256

โฉวสือชีตกตะลึง

เป็นครั้งแรกที่เขาพบเจอสตรีที่พูดจาโอหังเช่นนี้

ตระกูลนักบวชหญิงมีสถานะเทียบเท่าราชวงศ์ แม้แต่จักรพรรดิยังต้องเกรงใจนักบวชหญิง

สตรีผู้นี้กลับบอกว่าจะให้ตระกูลนักบวชหญิงมาอ้อนวอนให้นางเข้าร่วม มิรู้ว่านางเอาความมั่นใจมาจากไหน

......

ทุกคนเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมอย่างองอาจ

โฉวสือชีเป็นคนควบคุมเงินของกลุ่ม ตอนนี้จึงเลี้ยงอาหารอย่างมิสนราคา ถือเป็นการฉลอง

ลั่วชิงยวนที่ไม่มีเงินติดตัวก็ได้กินอาหารโดยมิต้องจ่ายเงิน

นางนั่งข้างหน้าต่าง

โฉวสือชียกแก้วขึ้น “หวังว่าต่อไปจะร่วมมือกันอย่างมีความสุข”

ลั่วชิงยวนคลี่ยิ้มจาง หยิบแก้วขึ้นมาด้วยนิ้วเรียวและชนกับเขาเบา ๆ “แน่นอน”

“เพราะอย่างไรเสีย เจ้ากับข้าก็ไม่มีทางเลือกอื่น”

ลั่วชิงยวนยกยิ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าซีดเซียวนั้นมีความหมายลึกซึ้ง แววตาลึกล้ำเย้ายวน

ในตอนนั้นหัวใจของโฉวสือชีเต้นรัวราวกับถูกนางมองทะลุ

โฉวสือชีพยายามปิดบังความตื่นตระหนกในใจ

หยิบตำราอาคมนักบวชหญิงออกมาวางไว้ข้างนาง

“เจ้าอาจจะมิต้องการตำราเล่มนี้แล้ว แต่ข้าเก็บไว้ก็ไร้ประโยชน์”

โฉวสือชีน่าจะขโมยตำราอาคมนักบวชหญิงเล่มนี้มา

ต้องยอมรับว่า ตำราอาคมนักบวชหญิงถูกเก็บไว้ในห้องตำราของนักบวชหญิง มีวงเวทอยู่ทั่ว แต่เขายังสามารถเข้าไปขโมยออกมาได้

ความสามารถมิธรรมดา

สมกับเป็นจอมโจร

ลั่วชิงยวนหยิบตำราอาคมนักบวชหญิงขึ้นมาพลิกดู จากนั้นก็วางมันลง ความรู้สึกคุ้นเคยในอดีตผุดขึ้นมา

นางนึกถึงวันเวลาที่อาจารย์บังคับให้นางท่องตำราอาคม ท่องมิได้ก็มิได้กินข้าว

ตอนนั้นนางตะกละ จึงท่องตำราอาคมนักบวชหญิงได้ทั้งเล่มภายในวันเดียว

อาจารย์จึงให้รางวัลนางเป็นอาหารแสนอร่อย

ตอนนั้นนางยังมิรู้ตัวว่า ตั้งแต่นั้นมา นางก็เหนือกว่าคนรุ่นเดียวกันแล้ว