ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1256

โฉวสือชีตกตะลึง

เป็นครั้งแรกที่เขาพบเจอสตรีที่พูดจาโอหังเช่นนี้

ตระกูลนักบวชหญิงมีสถานะเทียบเท่าราชวงศ์ แม้แต่จักรพรรดิยังต้องเกรงใจนักบวชหญิง

สตรีผู้นี้กลับบอกว่าจะให้ตระกูลนักบวชหญิงมาอ้อนวอนให้นางเข้าร่วม มิรู้ว่านางเอาความมั่นใจมาจากไหน

......

ทุกคนเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมอย่างองอาจ

โฉวสือชีเป็นคนควบคุมเงินของกลุ่ม ตอนนี้จึงเลี้ยงอาหารอย่างมิสนราคา ถือเป็นการฉลอง

ลั่วชิงยวนที่ไม่มีเงินติดตัวก็ได้กินอาหารโดยมิต้องจ่ายเงิน

นางนั่งข้างหน้าต่าง

โฉวสือชียกแก้วขึ้น “หวังว่าต่อไปจะร่วมมือกันอย่างมีความสุข”

ลั่วชิงยวนคลี่ยิ้มจาง หยิบแก้วขึ้นมาด้วยนิ้วเรียวและชนกับเขาเบา ๆ “แน่นอน”

“เพราะอย่างไรเสีย เจ้ากับข้าก็ไม่มีทางเลือกอื่น”

ลั่วชิงยวนยกยิ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าซีดเซียวนั้นมีความหมายลึกซึ้ง แววตาลึกล้ำเย้ายวน

ในตอนนั้นหัวใจของโฉวสือชีเต้นรัวราวกับถูกนางมองทะลุ

โฉวสือชีพยายามปิดบังความตื่นตระหนกในใจ

หยิบตำราอาคมนักบวชหญิงออกมาวางไว้ข้างนาง

“เจ้าอาจจะมิต้องการตำราเล่มนี้แล้ว แต่ข้าเก็บไว้ก็ไร้ประโยชน์”

โฉวสือชีน่าจะขโมยตำราอาคมนักบวชหญิงเล่มนี้มา

ต้องยอมรับว่า ตำราอาคมนักบวชหญิงถูกเก็บไว้ในห้องตำราของนักบวชหญิง มีวงเวทอยู่ทั่ว แต่เขายังสามารถเข้าไปขโมยออกมาได้

ความสามารถมิธรรมดา

สมกับเป็นจอมโจร

ลั่วชิงยวนหยิบตำราอาคมนักบวชหญิงขึ้นมาพลิกดู จากนั้นก็วางมันลง ความรู้สึกคุ้นเคยในอดีตผุดขึ้นมา

นางนึกถึงวันเวลาที่อาจารย์บังคับให้นางท่องตำราอาคม ท่องมิได้ก็มิได้กินข้าว

ตอนนั้นนางตะกละ จึงท่องตำราอาคมนักบวชหญิงได้ทั้งเล่มภายในวันเดียว

อาจารย์จึงให้รางวัลนางเป็นอาหารแสนอร่อย

ตอนนั้นนางยังมิรู้ตัวว่า ตั้งแต่นั้นมา นางก็เหนือกว่าคนรุ่นเดียวกันแล้ว

ในตอนนี้ ลั่วชิงยวนกำลังยิ้มให้เขา

รอยยิ้มที่สงบนิ่งนั้นกลับแฝงไปด้วยการเยาะเย้ย

“เจ้ากล้าปล่อยนักโทษ! ซ้ำยังทำให้วงเวทของค่ายทาสนักโทษวุ่นวาย ถึงแม้จะเป็นเฉินชีก็ปกป้องเจ้ามิได้!”

“จับตัวพวกมันให้หมด!”

ฉินอี้สั่งการด้วยความโกรธ

ทันใดนั้นก็มีเสียงใสดังมาจากมุมห้อง

“พวกเขาถูกข้าปราบแล้ว ตามกฎ ข้าสามารถพาพวกเขาออกมาได้”

“ตอนนี้พวกเขาเป็นคนของข้าแล้ว มิใช่ทาสนักโทษอีกต่อไป”

ฉินอี้ตกใจ มองหญิงสาวที่ใบหน้าซีดเซียวด้วยความมิอยากจะเชื่อ

“นี่คือแผนของเจ้าหรือ? ข้ามิเชื่อหรอกว่าเจ้าจะทำให้คนชั่วร้ายทั้งสิบยอมสยบต่อเจ้า!”

ฉินอี้มั่นใจว่าสตรีผู้นี้ต้องร่วมมือกับคนชั่วร้ายทั้งสิบคน เพื่อหนีออกจากค่ายทาสนักโทษ

แต่ในวินาทีต่อมา

โฉวสือชีเป็นคนแรกที่ลุกขึ้นคุกเข่าข้างหนึ่งให้ลั่วชิงยวน “ข้า โฉวสือชี นับจากนี้ไปข้ายินดีบุกน้ำลุยไฟเพื่อนายท่าน!”