ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1264

นางเดินไปที่รถม้า แล้วเข้าไปนั่ง

“เข้าวัง”

ในขณะที่นั่งลงนั้นราวกับว่านางกำลังนั่งลงบนบัลลังก์ หาใช่รถม้าไม่

โฉวสือชีมองร่างบอบบางนั้นด้วยแววตาที่ลุกโชน นางช่างดูสูงส่งและมีอำนาจ

รถม้าค่อย ๆ ออกเดินทางตรงเข้าวังหลวง

ผู้คนบนถนนลุกขึ้น มิเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

เพียงแต่ในใจของพวกเขาไม่มีความแค้นและความเกลียดชังอีกต่อไป

“แยกย้ายกันเถิด”

ผู้คนแยกย้ายกันไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

สิบวายร้ายต่างตกตะลึง หงไห่มิรู้ว่าจะเก็บมีดในมือไว้ที่ใด

“สถานการณ์นี้มันอะไรกัน! คนพวกนี้ใจเสาะเสียไม่มี ยอมแพ้ง่าย ๆ เช่นนี้เลยน่ะรึ” หงไห่กล่าวด้วยน้ำเสียงดูถูก

โฉวสือชีกลับหัวเราะเบา ๆ “พวกเราเลือกถูกคนแล้ว”

หงไห่มิเข้าใจ พลันถามต่อ “พวกเรามิตามเข้าวังหรือ?”

“มิจำเป็น ไม่มีใครทำร้ายนางได้” โฉวสือชีมองไปในระยะไกล

แล้วพาทุกคนออกจากถนนเสวียนอู่

มินานถนนเสวียนอู่ก็กลับมาเป็นปกติ แต่คนที่แอบดูอยู่กลับยังคงตกตะลึงมิหาย มิสามารถดึงสติกลับมาได้

สำหรับฉินอี้แล้ว เขามิแปลกใจ นั่นเป็นความสามารถของนักบวชหญิงทุกยุคทุกสมัย

แต่นักบวชหญิงได้รับความเคารพนับถือ ผู้คนต่างเชื่อฟังและทำตามคำสั่งของนักบวชหญิง

ลั่วชิงยวนเพิ่งมาถึงแคว้นหลีแค่ปราบสิบวายร้าย หาได้ทำสิ่งใดอื่นอีกไม่ แล้วเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ได้?

ภาพเมื่อสักครู่นี้น่าตกใจเกินไป

สิ่งนี้ทำให้ฉินอี้เปลี่ยนแผน

เฉินชีพานางมาแคว้นหลีอาจจะด้วยเพราะความสามารถนี้

นางสามารถช่วยเฉินชีทำหลายสิ่งหลายอย่างได้

หากสามารถชักชวนมาอยู่ฝ่ายเดียวกันได้ละก็...

......

รถม้าวิ่งเข้าวัง

เมื่อมองเรือนหรือแม้แต่ต้นไม้ใบหญ้า ความทรงจำมากมายก็ผุดขึ้นมา

ลั่วชิงยวนรู้สึกซับซ้อนใจ

ทันใดนั้นเมื่อผ่านลานแห่งหนึ่ง ลั่วชิงยวนก็หยุดเดิน แล้วเรียกองครักษ์ที่กำลังนำทาง

“ที่นี่มีคนอยู่หรือไม่?”

องครักษ์ตอบว่า “ไม่มีขอรับ ที่นี่คือเรือนของนักบวชหญิงคนก่อน”

ลั่วชิงยวนถาม “เช่นนั้นข้าพักที่นี่ได้หรือไม่?”

องครักษ์พยักหน้า “ได้ขอรับ”

“เช่นนั้นท่านก็ทำความคุ้นเคยเถิด แล้วของใช้ต่าง ๆ จะถูกส่งมาให้ทีหลัง”

ลั่วชิงยวนพยักหน้าแล้วผลักประตูเข้าไป

มาถึงสถานที่ที่นางเคยอยู่มานานกว่าสิบปี

ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แม้แต่กลิ่นหอมของดอกไม้ในลานก็ยังคงคุ้นเคย

เมื่อเดินเข้าประตูไป ปรากฏว่าการตกแต่งในห้องก็ยังคงเหมือนเดิม