ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1266

แต่เขามิได้อยากฆ่าลั่วชิงยวน คนที่มีความสามารถเช่นนี้ หากสามารถใช้งานได้ก็สามารถลบล้างคำครหาที่ว่าเขามีพรสวรรค์ธรรมดาได้

เก่งกาจด้วยตัวเองอาจจะมิได้ยิ่งใหญ่เสมอไป

ทว่าหากสามารถปราบคนที่เก่งกว่าสิบเท่า ร้อยเท่าได้ นั่นแหละที่น่าเกรงขาม!

เหมือนกับลั่วชิงยวน!

“ได้ ข้าจะหาวิธี” ฉินอี้ตอบรับอย่างใจเย็น

......

เพื่อหายา ลั่วชิงยวนจึงพักอยู่ที่โรงเตี๊ยมในเมืองหลวงหลายวัน

แล้วให้สิบวายร้ายไปตามหาบัวถวายตามโรงหมอและร้านโอสถ

แต่สุดท้ายก็มิพบ

โฉวสือชีกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้สมุนไพรชนิดนี้หาได้มิยาก แต่ช่วงนี้มิรู้ว่าเป็นอะไร หาบัวถวายมิได้เลย”

“ตามหาไปทั่วก็ไม่มีใครมี จะขโมยก็ไม่มีที่ให้ขโมย”

โฉวสือชีรู้สึกจนปัญญาเป็นครั้งแรก

ลั่วชิงยวนมีสีหน้าเคร่งขรึม เหตุใดจู่ ๆ บัวถวายจึงหายากขึ้นมา

“ถามโรงหมอและร้านโอสถหรือยังว่าเมื่อใดจะมีมาขาย?”

โฉวสือชีกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ถามแล้ว แต่พวกเขาก็บอกว่าไม่มี มิรู้ว่าเมื่อใดจะมี”

“แต่ข้าดูแล้ว ตอนนี้คงจะหายาก”

“ถึงมี ก็คงไม่มีใครยอมขาย”

ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะไอออกมา “แค่กแค่กแค่กแค่ก...”

“ดูเหมือนว่าร่างกายของเจ้าจะแย่ลงแล้ว” โฉวสือชีมองนางด้วยความเป็นห่วง

ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง “คงยังมิตายในเร็ว ๆ นี้หรอก”

“ข้าจะออกไปถามหาเอง!” โฉวสือชีรีบออกไป

ลั่วชิงยวนก็ออกไปเดินเล่น เพราะอยากจะลองหาบัวถวาย ตามถนนหนทางต่างก็พูดคุยกันว่ามีสตรีนางหนึ่งปราบสิบวายร้ายได้

เมื่อเดินผ่านโรงน้ำชาก็ได้ยินเสียงพูดคุยกันเรื่องอื่น

“ได้ยินว่ามีสงครามอีกแล้ว แต่ครั้งนี้เป็นแคว้นเทียนเชวียที่มาโจมตีพวกเรา แต่แปลกนัก อีกฝ่ายมีแค่ร้อยกว่าคนเท่านั้น”

ได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็หยุดเดินทันใด

“ใคร? พาคนมาร้อยกว่าคนมิใช่มาตายหรือไร? ใครจะทำสงครามโดยพาคนมาร้อยกว่าคน? คงเป็นทัพหน้ากระมัง?”

อีกคนกล่าวว่า “มิใช่ พาคนมาร้อยกว่าคนจริง ๆ เหมือนจะเป็นท่านอ๋องเจ้าสงครามแห่งแคว้นเทียนเชวีย”