ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1285

แต่ขณะที่ทั้งสองคนกำลังต่อสู้กันอย่างสูสี

วิชาฝ่ามือที่จู่โจมเข้ามาอย่างฉับพลันของลั่วชิงยวนทำให้ฉินอี้มิทันตั้งตัว เขาถูกรัวหมัดใส่อย่างต่อเนื่องจนลอยกระเด็นออกไป และกระอักเลือดออกมา

การต่อสู้สิ้นจบลงในพริบตาเดียว

หลายคนที่อยู่รอบด้านล้วนเห็นมิชัด

“เมื่อครู่เกิดกระไรขึ้น?”

“ต่อสู้กันอยู่มิใช่หรือ? เหตุใดจู่ ๆ ฉินอี้ถึงแพ้ได้เล่า?”

ลั่วชิงยวนมองฉินอี้ด้วยสายตาเย็นชา “ดูเหมือนวรยุทธ์ขององค์ชายใหญ่จะเป็นอย่างที่คนเขาลือกันนะเพคะ”

เทียบกับคนทั่วไปแล้ว วรยุทธ์ของฉินอี้ก็ถือว่ามิได้อ่อนด้อยเลย

แต่สำหรับคนที่เป็นถึงองค์ชายนั้นช่างดูอ่อนแอนัก

เมื่อครู่ที่ลั่วชิงยวนลองทดสอบ ดูเหมือนว่าเขายังคงมีทักษะวรยุทธ์แบบเดียวกับที่เคยเรียนมาเมื่อก่อน และมิได้มีความก้าวหน้ามากนัก

เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร

หากฉินอี้เพียรพยายามมากกว่านี้ ผลลัพธ์ก็คงมิเป็นเช่นนี้

ฉินอีจ้องนางด้วยโทสะ ดูเหมือนจะเจ็บใจที่วรยุทธ์ของตนอ่อนด้อยเกินไป ทำให้เสียงวิพากษ์วิจารณ์รอบข้างยิ่งบาดหูมากขึ้นไปอีก

เขากัดฟันพลางกำหมัดแน่น และพุ่งเข้าหาลั่วชิงยวนอย่างดุร้าย

เขามิยอมพ่ายแพ้เช่นนี้หรอก

แต่เขากลับมิสามารถเอาชนะลั่วชิงยวนได้เลย

เขาถูกลั่วชิงยวนทุบตีอย่างรุนแรงจนเลือดท่วมศีรษะ

บรรดาผู้ชมต่างพากันร้องอุทาน

“ลั่วชิงยวนเพิ่งจัดการองค์หญิงมา แล้วตอนนี้ก็กำลังจัดการองค์ชายใหญ่จนมีสภาพเช่นนี้ กำเริบเสิบสานจริง ๆ”

“แม้นางจะมีเฉินฉีหนุนหลังอยู่ แต่ก็มิอาจทำตัวบ้าคลั่งเช่นนี้ได้!”

แต่ในขณะนี้ ลั่วชิงยวนกลับบ้าคลั่งไปแล้ว

หลังจากที่ฉินอี้ถูกเตะล้มลงกับพื้น เขาที่อยู่ในสภาพใบหน้าและจมูกฟกช้ำก็ยังมิยอมแพ้และต้องการจะลุกขึ้น

แต่ก็ถูกลั่วชิงยวนเหยียบหน้าอกเอาไว้ ทั้งยังถูกถีบกลับไปที่พื้น

นางจ้องฉินอี้ด้วยสายตาเย็นชา “องค์ชายใหญ่ หากครั้งหน้าท่านจะสั่งสอนใคร โปรดตรวจดูก่อนว่าท่านพอจะรับมือคนผู้นั้นได้หรือไม่”

ลั่วชิงยวนมีอะไรให้กลัว