ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1290

ขณะพูด เฉินชีก็รีบหยิบขวดโอสถขวดหนึ่งออกมา พลางเทโอสถลูกกลอนหนึ่งเม็ดส่งให้ลั่วชิงยวนกิน

มันสามารถปกป้องหัวใจของนางได้

รถม้าโคลงเคลงไปตลอดทาง เร่งมุ่งหน้าไปยังจวนของเฉินซีอย่างรวดเร็ว

หลานจีได้ยินเสียงจึงเดินมาที่ลาน นางสงสัยมากว่ามีเรื่องอะไรที่ทำให้ท่านแม่ทัพต้องรีบร้อนออกไปอย่างกะทันหัน

ทว่านางกลับเห็นเฉินชีลงจากรถม้าพร้อมกับอุ้มลั่วชิงยวนที่ได้รับบาดเจ็บ

“ท่านแม่ทัพ… นางคือ...” หลานจีรีบสาวเท้าเข้ามา

แต่นางกลับถูกเฉินชีผลักออกไปอย่างไร้ความเมตตา “อย่ามาขวางข้า!”

หลานจีต้องถอยหลังไปสองก้าวถึงจะทรงตัวไว้ได้

เมื่อได้สติ เฉินชีก็เดินไปไกลพร้อมกับสตรีในอ้อมแขนแล้ว

หลานจีตกตะลึง

เหตุใดท่านแม่ทัพถึงต้องเป็นห่วงสตรีนางนั้นถึงเพียงนี้?

นางเป็นใครกัน?

หลานจีเกิดอาการตื่นตระหนกขึ้นมาอย่างกะทันหัน

นางตามไปดูด้วยความมิพอใจ

เฉินชีอุ้มลั่วชิงยวนเข้ามาที่ห้องของตน เขาวางนางลงบนเตียงแล้วเรียกนางรับใช้มาเปลี่ยนอาภรณ์ให้ลั่วชิงยวน

นางรับใช้พากันสาละวนเข้า ๆ ออก ๆ เรือนกันยกใหญ่

ยามนี้หลั่วชิงยวนหลับไปแล้ว

จากนั้นเฉินชีก็ออกจากห้องไป และมิรู้ว่าเขาไปที่ใด

หลังจากที่นางรับใช้เปลี่ยนอาภรณ์ให้ลั่วชิงยวนแล้วก็ออกจากห้องไป

หลานจียืนตรงมุมหนึ่งอยู่นาน หลังจากคิดไปคิดมา นางก็ยังคงรู้สึกมิสบายใจและมีเรื่องสงสัยจึงเปิดประตูเดินเข้าไป

นางสำรวจไปรอบ ๆ ห้องนี้ และพบว่าเครื่องเรือนช่างมิคุ้นตาเอาเสียเลย

เพราะนางมิเคยได้เข้ามา

นี่คือสถานที่สำคัญที่สุดในจวนหลังนี้ ไม่มีใครได้เข้ามาที่นี่หากมิได้รับอนุญาตจากเฉินชี

และหลานจีก็มิเคยเข้ามาที่นี่เลย

หลานจีมองร่างที่อยู่บนเตียงและรู้สึกตกตะลึงกับใบหน้าของนาง นางช่างงดงามราวกับนางสวรรค์จริง ๆ

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินชีเป็นฝ่ายพาสตรีมาที่นี่

สตรีผู้นี้เป็นใครกัน?

ขณะที่หลานจีกำลังมองคนบนเตียงและใช้ความคิด ที่ด้านหลังก็มีเงาร่างเย็นเยือกน่ากลัวเดินเข้ามา

ครู่ต่อมา เฉินชีก็คว้าไหล่ของหลานจีแล้วโยนนางลอยกระเด็นออกไป